Pszenżyto jare łączy najlepsze cechy żyta i pszenicy, ale jego główną cechą jest bycie surowcem paszowym. Może służyć do produkcji słodu i bioetanolu.

Jego zastosowanie jest bardzo ograniczone. Pszenżyto ma mniejsze wymagania glebowe niż pszenica i jęczmień, a także lepiej znosi niskie pH gleby. Jest też bardziej odporne na choroby, dlatego wymaga mniej intensywnej ochrony. W sprzyjających warunkach wzrostu potencjalny plon jest wyższy niż w przypadku pszenicy i żyta (pszenżyto daje więcej kwiatów w kłosie).

Charakterystyka pszenżyta jarego

Pszenżyto jare stosuje się najczęściej na glebach uboższych, aby uzyskać dobre plony (poza sprzyjającymi warunkami pogodowymi), konieczne są odpowiednie środki agrochemiczne - w tym nawożenie. Nadaje się do dokarmiania dolistnego i biostymulacji. To zboże należy sadzić jak najszybciej, ponieważ ma najdłuższy okres wegetacyjny w porównaniu z innymi zbożami jarymi. Jedną z wad tego gatunku jest to, że nasiona mają tendencję do kiełkowania w kolbach, dlatego należy je zbierać, gdy tylko nasiona są w pełni dojrzałe. Wymagania dotyczące stymulacji i dokarmiania liści są porównywalne z wymaganiami pszenicy jarej.

Zboże posiada mocny system korzeniowy, który pozwala roślinie efektywnie pobierać wodę i składniki odżywcze z gleby. Do intensywnego rozwoju korzeni niezbędne jest odpowiednie zaopatrzenie rośliny w fosfor. Pobieranie fosforu z gleby wczesną wiosną jest czasami ograniczone (może wystąpić tylko w temperaturach powyżej 12°C).

Pszenżyto jare lubi nawożenie

Na proces krzewienia silny wpływ ma azot (N). W celu zwiększenia efektywności przyswajania azotu i plonu niezbędny jest dodatek do roślin innych makro- i mikroelementów. Dostarcza przez liście fosfor (P), potas (K) i pierwiastki śladowe – ma bardzo pozytywny wpływ na krzewienie. Nawozić na początku pędu łodygi w celu zwiększenia biomasy i stworzenia sprzyjających warunków do dobrego rozwoju liści, zwłaszcza chorągiewek i liści pomocniczych. W tym czasie wskazane jest suplementowanie mikro i makroelementami

Pszenżyto jare w późniejszych fazach formowania się roślin powinno być poddawane zabiegom, które mają na celu utrzymanie w dobrej kondycji wici i liści pomocniczych, a tym samym aktywnego transportu substancji anabolicznych do ziarna – poprawę ilości i jakość zbiorów. Ważne jest również promowanie dobrej gospodarki wodnej w roślinach (zwłaszcza w okresach niedoboru wody) poprzez nawożenie dolistne potasem.

Czytaj również: Paciornica pszeniczna – larwy niszczą pszenicę ozimą i jarą

Intermag/fot.pixabay