Larwy opuchlaka żerują w glebach różnego rodzaju i powodują znacznie większe uszkodzenia niż dorosłe osobniki. Atakują one korzenie i podstawę pnia.

Wgryzają się one w miękką skórkę tych części roślin. Ich żerowanie trwa aż do późnej jesieni, a później przenoszą się, wgłąb gleby. Poza uszkodzeniem liści widoczne są także zniszczone pąki kwiatowe, młode pędy i kora cienkich gałązek. Opuchlaki są w stanie rozmnażać się płciowo, a także, podobnie jak mszyce, w wyniku partenogenezy.

Cechy charakterystyczne szkodnika

Larwy opuchlaka przyjmują szaro-białą barwę, mają brązowe główki i żerują natychmiast po wylęgu, wygryzając skórkę korzeni i podstawy pnia roślin. Są bardzo wytrzymałe – mogą przetrwać nawet w temperaturze ok. 0°C. Przepoczwarzają się zawsze wiosną, a po 4 tygodniach osiągają dojrzałość płciową. 

Opuchlaki są w stanie rozmnażać się płciowo, a także, podobnie jak mszyce, w wyniku partenogenezy. Dlatego rozprzestrzeniają się bardzo szybko. W Polsce występuje dość powszechnie kilka gatunków opuchlaków, m.in. opuchlak lucernowiec (łac. Otiorhynchus ligustici) oraz opuchlak liliowiec (łac. Otiorhynchus rotundatus), jednak najczęściej spotyka się opuchlaka truskawkowca (łac. Otiorhynchus sulcatus) żerującego przede wszystkim na truskawkach.

Larwy opuchlaka żerują na roślinach często obecnych w ogrodach. Poza truskawkami upodobały sobie m.in.:

– poziomki
– maliny
– brzoskwinie
– winorośl
– cisy
– azalie
– rododendrony.

Jak zwalczać larwy opuchlaka?

Kiedy szkodników jest dużo, najlepiej zastosować podlewanie roztworem z odpowiednich preparatów na larwy opuchlaka. 

Ich zwalczanie polega na podlewaniu upraw roztworem, który przygotować można w konewce z wody i odpowiedniego. Trzeba zachować proporcje podane przez producenta i zrobić to w okresie aplikowania środka wskazanym na opakowaniu.

Jeśli owadów nie jest jeszcze dużo, można spróbować wytępić je za pomocą oprysków – w przypadku dorosłych osobników – z wyciągu z wrotyczu lub stosując inne preparaty ekologiczne, np. zawierające nicienie.

Czytaj też: Szkodniki – jak sprawić, by w ekologicznym sadzie było ich mniej?

wikipedia.org