Problem wypalania traw, powtarza się co roku, wraz z nadejściem pory wiosennej, zanim jeszcze wegetacja rozpocznie się na dobre. Ogień, który płonie na łąkach i nieużytkach nie tylko zabija wszystko co spotka na swojej drodze...

Negatywne konsekwencje wypalania traw

Problem wypalania traw, powtarza się co roku, wraz z nadejściem pory wiosennej, zanim jeszcze wegetacja rozpocznie się na dobre. Ogień, który płonie na łąkach i nieużytkach nie tylko zabija wszystko co spotka na swojej drodze, ale też łatwo może wymknąć się spod kontroli i spowodować wiele szkód. Oto prawdziwe oblicze wypalania traw.

Wypalanie traw wzbudza wiele emocji spowodowanych tym, że tego rodzaju praktyki stosowane są od wieków. Najpierw chodziło o wypalenie kawałka lasu pod uprawę, potem o płodozmian. Kiedyś wypalanie było uważane za zabieg przygotowujący pole do zasiewu, ponieważ dzięki temu można było spulchnić glebę, w łatwy sposób pozyskać nawóz z popiołu oraz pozbyć się uciążliwych chwastów.

Obecnie wypalanie stosowane jest praktycznie w tych samych celach. Jednak patrząc na bilans zysków i strat okazuje się, że takie działanie przynosi więcej szkód niż pożytku.

Ogień jeśli dotknie spore połacie terenu, potrafi praktycznie całkowicie wyplenić z niego niemal wszystkie formy życia. Nieużytki, wbrew swojej nazwie, potrafią być wyjątkowo użyteczne dla okolicznej przyrody, ponieważ zamieszkuje tam wiele gatunków roślin i zwierząt, w tym także chronionych. W glebie zamieszkują krety, ryjówki, mrówki, żaby, ropuchy, jeże i jaszczurki. Na powierzchni ziemi ptaki zakładają gniazda i wychowują młode. Wśród roślin buszują owady: pszczoły, trzmiele, biedronki, motyle. To tylko niewielki wycinek ogromnej różnorodności flory i fauny zamieszkujących nasze łąki i nieużytki. Po przejściu ognia nie ostaje się nic, nawet bakterie. Dlatego wypalanie w celu użyźnienia właściwie mija się z celem.

Gleba po wypalaniu staje się wyjałowiona, gdyż zostaje pozbawiona warstwy próchnicznej. Wierzchnia warstwa gleby ulega przesuszeniu, co z kolei prowadzi doerozji. Rośliny rosnące na wypalonych terenach dają mniejsze plony.

Z wypalaniem traw wiąże się także wysokie zagrożenie pożarowe. W ubiegłym roku na samym terenie województwa wielkopolskiego odnotowano ponad 3100 pożarów traw, w wyniku których spłonęło ponad 820 ha traw i nieużytków.

Chociaż wypalanie jest wciąż popularne, to jednak obarczone jest konsekwencjami prawnymi. Zgodnie z art. 124 ustawy o ochronie przyrody, „zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”. Natomiast art. 131 tejże ustawy głosi, że „kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary – podlega karze aresztu albo grzywny”.

Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, przypomina, że zakaz wypalania traw jest jednym z "Wymogów dobrej kultury rolnej", których przestrzeganie jest wymagane m.in. w ramach systemu dopłat bezpośrednich. Dlatego wypalanie może się skończyć zmniejszeniem dopłat, a w najgorszym wypadku – nawet ich odebraniem.