Racjonalnym sposobem konserwacji i przechowywania lucerny jest kiszenie. Zakiszanie lucerny jest trudniejsze niż zakiszanie jej mieszanki z trawami, ponieważ zawiera za dużo białka w stosunku do węglowodanów szczególnie, kiedy rośliny zawierają mniej niż 30% SM. W takich warunkach rozwijają się bakterie Clostridium, które powodują fermentację masłową i powstaje kwas masłowy, który nie jest szkodliwy dla zwierząt, ale nadaje kiszonce gorzki smak, powoduje nieprzyjemny zapach i przez to obniża smakowitość kiszonki. Bakterie kwasu masłowego powodują gnilny rozkład białka, powodując psucie się paszy. Rozwijają się w wyższym pH, a poniżej pH 4,7 giną. Przy szybkim obniżaniu pH zakiszanej zielonki następuje zahamowanie ich rozwoju. Bakterie kwasu masłowego rozwijają się dobrze w kiszonkach wodnistych, a w podsuszonych roślinach nie rozwijają się.

Zakiszanie lucerny – jak to robić?

Zakiszanie lucerny odbywa się w pryzmach naziemnych w silosach otwartych i półotwartych w rękawach foliowych oraz belach zwijanych. Najlepszym sposobem uzyskania dobrej paszy jest zakiszanie lucerny przewiędniętej zebranej prasą zwijającą i owiniętą folią. Zebrana zielonka powinna być rozdrobniona nożami zamontowanymi na prasie balotującej. Otrzymuje się wtedy sianokiszonkę, która jest produktem wysokiej jakości, a straty są bardzo małe.

Do zakiszania lucerny zaleca się stosowanie konserwantów, najczęściej kwasu mrówkowego i propionowego. Można zastosować również środki wspomagające proces fermentacji np.: melasa lub inokulanty bakteryjne zawierające specjalnie dobrane szczepy bakterii kwasu mlekowego takie jak: Blatisil AWS Specjal Premium, zakiszasz Grassacid, inokulant 11 GFT, inokulant 11 H50, stabilizator 11A44 i inne.

Czy polskie jabłka sprostają unijnym i rynkowym wyzwaniom?

Zakiszanie lucerny – suszenie zielonki

O wartości żywieniowej lucerny i o jej prawidłowym zakiszeniu decyduje w dużej mierze termin zbioru. Przybliżonym najbardziej korzystnym terminem zbioru jest okres od fazy pąkowania do początku kwitnienia, gdzie 5-10% roślin rozpoczyna kwitnienie. Ściętą zielonkę należy przesuszyć do poziomu 35-40% zawartości suchej masy. Uchwycenie momentu, kiedy zielonka ma taki poziom suchej masy jest bardzo ważne, gdyż zbyt sucha − utrudnia rozdrobnienie i usunięcie powietrza z zakiszonej masy podczas ugniatania pryzmy. W takiej pryzmie zakiszanie lucerny jest gorsze, ponieważ pogarszają się warunki fermentacji i jakość kiszonki.

W celu przyspieszenia przesuszania lucerny należy podczas cięcia wykorzystać wały zgniatające, które zgniatając rośliny przyspieszają ich wysychanie, co znacznie ogranicza utratę składników pokarmowych i pozwala zachować wysoką wartość odżywczą paszy. Przy zastosowaniu zgniataczy czas schnięcia skraca się o 30-50%. Podsuszenie przebiega szybciej, kiedy zwiększymy powierzchnię ściętych roślin wystawioną na działanie słońca i wiatru, a warstwa rozłożonej zielonki jest cienka.

cdr.gov.pl/fot.pixabay