Wiechlina łąkowa (Poa pratensis) to wieloletnia trawa występująca praktycznie w całej Europie, Azji Północnej oraz w górach Algierii i Maroka. 

W Polsce rośnie dziko na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Jest rośliną pospolitą, ale również rośliną uprawną. Wiechlina łąkowa używana jest do robienia trawników w parkach i ogrodach. W chłodnych, wilgotnych klimatach np. północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych stała się powszechnym chwastem inwazyjnym. 

Wiechlina łąkowa – charakterystyka

Wiechlina łąkowa to wieloletnia roślina zielna o wysokości 30-70 centymetrów. Liście mają łódkowate końce, są wąsko linearne, do 20 cm długości i 3-5 mm szerokości, gładkie lub lekko ząbkowane, z zaokrąglonym lub ściętym ogonkiem o długości 1-2 mm. Stożkowata wiecha ma 5-20 centymetrów długości, od 3 do 5 rozgałęzień w okółkach podstawy; owalne kłoski mają 3-6 milimetrów długości i od 2 do 5 płatków, są purpurowozielone lub szare. Kwitnie od maja do lipca, w przeciwieństwie do wiechliny rocznej (Poa annua), która kwitnie przez osiem miesięcy w roku. Poa pratensis ma dość wyraźną żyłkę środkową (środek źdźbła).

Języczki liściowe są bardzo krótkie i czworokątne, co kontrastuje z wiechliną roczną (Poa annua) i wiechliną szorstką (Poa trivialis), u których są one srebrzyste i ostro zakończone. Wiechlinałąkowa jest ciemnozielona/niebieska w porównaniu z jabłkowozielonym kolorem Poa annua i Poa trivialis.

Gatunek ten należy do roślin żywicielskich gąsienic manioła jurtina, stróżki, motyli pieprznika jadalnego, chrząszcza słonecznika i pluskwiaka.

Wymagania i odporność

Wiechlina łąkowa nie jest zbyt wymagająca, stąd też wynika jej popularność. Trawnik z tej rośliny da się stworzyć, w zasadzie na każdym podłożu jednak bujność kęp może być różna. Najbardziej gęste kępy będą rosnąć na słonecznym stanowisku. Wiechlina łąkowa gorzej znosi niedobór światła. Będzie się sprawdzała na glebie o każdym poziomie żyzności, obojętne jest jej też pH i poziom nawilżenia. 

Gatunek jest bardzo odporny zarówno na brak, jak i nadmiar wody jednak w tym drugim przypadku może pojawić się problem z gniciem dolnych liści. Roślina bardzo dobrze zimuje, niestraszny jej długo zalegający śnieg ani chłód. Temperatura powietrza również jest jej obojętna, chociaż zahamowuje rozwój powyżej 27 stopni Celsjusza. To sprawia, że zadarnianie ogrodu latem może być trochę utrudnione. 

Czytaj też: Wiechlina roczna to niepożądany chwast w ogrodzie. Jak się jej pozbyć?

wikipedia/fot. wikimedia Matt Lavin, Harry Rose