Szara pleń może być spowodowana resztkami pożniwnymi, zainfekowanymi nasionami lub sklerocją znajdującą się w glebie. Masowo tworzy się w porażonych tkankach.

Charakterystycznym objawem jest szary nalot na powierzchni różnych narządów, w tym strzępki, zarodniki o długości do 2 mm oraz liczne zarodnie. Patogen wytwarza również czarne lub ciemnobrązowe guzki grzybowe. Ten patogenny grzyb jest fakultatywnym patogenem, który może występować w naturze zarówno w postaci pasożytniczej, jak i saprofitycznej. Stadium saprofityczne (grzybnia i grzybnia) występuje w glebie i na szczątkach roślinnych. Źródłem infekcji wielu gatunków roślin uprawnych, w tym wszystkich drzew owocowych, jest obfity sporofit.

Wszystkie organy rośliny zagrożone

Szara pleśń występuje na prawie wszystkich organach roślin. Można go zobaczyć na końcach korzeni, liści, pędów, pąków, kwiatów i owoców. Choroba atakuje wszystkie drzewa owocowe. Na truskawkach plamy gnilne, zgorzele i nekrozy występują przede wszystkim na kwiatach i owocach w różnych fazach rozwoju. Liście i łodygi są sporadycznie porażane w warunkach sprzyjających rozwojowi choroby. Zamieranie całego kwiatostanu może nastąpić, gdy grzybnia zostanie przeniknięta przez ogonek liściowy. Po zakażeniu kielicha i spodniej strony kwiatu owoc wysycha i gnije. Gnicie rozpoczyna się w miejscu infekcji kielicha lub działek owocu. Zainfekowana tkanka staje się jasnobrązowa i lekko krusząca się bez próchnicy. Szara pleśń na truskawkach często powoduje ich wysychanie, podczas gdy dojrzałe owoce pokryte są białą grzybnią i szarą, puszystą warstwą łodygi zarodników. Choroba rozwija się również na owocach po zbiorach, podczas transportu i przechowywania. Okres ten jest ograniczony szybkim ochłodzeniem owoców po zbiorze.

Szara pleń jest niebezpieczna

Walkę z chorobą jaka jest szara pleśń należy zasygnalizować. Należy sprawdzić minimum po 25 roślin z różnych punktów Twojego pola, maksymalnie 150. Rośliny ocenia się badając liście i łodygi, należy poszukiwać symptomów chorobowych. Przykładowo kontrolę rzepaku należy przeprowadzić jesienią (faza rozwojowa BBCH 13-18). Można sprawdzić w czasie kwitnienia, czyli w kwietniu. Walkę z chorobą należy przeprowadzać jesienią lub wiosną po samym początku wegetacji.

„Suchą zgniliznę przykielichową można zaobserwować 1,5–2 miesiące po infekcji, w postaci czerwonofioletowych przebarwień skórki wokół kielicha zawiązka. Następnie, w drugiej połowie lata rozwija się otaczająca cały kielich plama gnilna, która po wyschnięciu ulega wykruszeniu. W okresie mokrej i ciepłej pogody w miejscach porażonych może rozwijać się miękka zgnilizna przykielichowa powodująca gnicie owoców na drzewach. Jabłka porażone suchą zgnilizną wcześniej dojrzewają i opadają. Oszpecone owoce z objawami choroby mają niską jakość. Szara pleśń w czasie przechowywania najczęściej zaczyna rozwijać się od plam gnilnych wokół kielicha powodując gniazdowe gnicie jabłek. Plamy gnilne szybko powiększając się obejmują cały owoc. Z czasem gnijące jabłka pokrywają się strzępkami szarej grzybni, która jest źródłem infekcji sąsiednich owoców powodując powstawanie specyficznych dla tej choroby gniazd gnilnych. Długość przechowywania wpływa na stopień porażenia. Szara pleśń rozwija się w przechowalniach i w chłodniach, najczęściej poraża odmiany: ‘Fantazja’, ‘Lobo’, ‘Paulared’, ‘Alwa’, ‘McIntosh’, ‘Idared’ i ‘Gloster’. Rozwojowi choroby sprzyjają: deszczowa pogoda w czasie kwitnienia i zbioru jabłek, opóźnione schładzanie owoców po zbiorze oraz zła wentylacja pomieszczeń przechowalniczych” – dodaje ekspert.

Czytaj również: Pułapki feromonowe – jaki produkt wybrać do swojego ogrodu lub pola

cdr.gov.pl/ fot.pixabay