Czarna nóżka wywołują specyficzne bakterię z gatunku Pectobacterium atrosepticum (kiedyś nazywane Erwinia carotovora subsp. Atroseptica).

Bakteria ta należy do rodziny Entero–bacteriaceae i rodzaju Pectobacterium. Głównym źródłem przenoszenia choroby w kolejnym sezonie są bulwy. W okresie wegetacji bakterie mogą być przenoszone na plantacje przez wodę (deszcz i podlewanie), owady i pająki, a także przez zmiany w postaci pęknięć. Choroba ta może wystąpić przed wzejściem (zgnilizna nasion), powschodowo i podczas całego rozwoju ziemniaka (infekcja wtórna).

Charakterystyka choroby

Nie ma żadnych chemikaliów, które zapobiegałyby chorobie jaką jest czarna nóżka. Chorobę można ograniczyć poprzez: przestrzeganie prawidłowego płodozmianu, stosowanie zdrowego materiału rozmnożeniowego, dokładnie i terminowe wykonanie selekcji negatywnej w okresie wegetacji.

Ocenę należy przeprowadzić w kilku losowo wybranych punktach pola analizując po 100 roślin ziemniaka. Należy obliczyć procent porażonych roślin. Obserwacje należy przeprowadzić w okresie dojrzewania owoców i nasion (skala BBCH 85-89).

Czarna nóżka i inne choroby ziemniaków

Czarna nóżka to niejedyna choroba ziemniaków. Innym typem choroby jest Bakterioza pierścieniowa ziemniaka.

Bakterioza pierścieniowa ziemniaka to niebezpieczna choroba, dotykająca rośliny i bulwy ziemniaki. Występuje w większości krajów europejskich, również w Polsce. Jest to choroba kwarantannowa, która podlega obowiązkowi zwalczania z urzędu (jedno wykrycie sprawia, że cała partia uznana jest za porażoną). Jeśli choroba zostanie wykryta konieczna jest m.in. utylizacja partii ziemniaków uznanych za zakażone i to w taki sposób, aby nie doszło do rozprzestrzeniania się choroby, konieczne jest wykonanie dezynfekcji infrastruktury gospodarstwa, która służy produkcji ziemniaka, a także obowiązuje stosowanie w latach następnych kwalifikowanego materiału sadzeniakowego (wolnego od bakteriozy).

Znana od ponad 100 lat choroba dotykająca rośliny i bulwy ziemniaki występuje dzisiaj w wielu krajach świata i w Polsce. Przed II wojną światową zniszczyła produkcję ziemniaków w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, a przed kilkunastu laty była poważnym problemem w Finlandii. W większości krajów europejskich choroba ta jest wykrywana, ale raczej sporadycznie – od 2-3 przypadków rocznie. Przed wejściem Polski do UE wykryto bakteriozę pierścieniową również w naszym kraju, ale nie był to problem.

Czytaj również: Zaraza ziemniaka – pierwsze objawy pojawiają się na liściach

Cdr.gov.pl /fot.pixabay