Choroby pomidorów potrafią zniszczyć opłacalność nawet najlepszych plantacji. Na szczęście negatywny wpływ organizmów szkodliwych można znacząco niwelować. W tym celu istotne staje się stworzenie takich warunków rozwoju i wzrostu, które zapewnią pomidorom wyższą odporność na patogeny oraz skuteczną pomoc w walce z chwastami.

Choroby pomidorów – profilaktyka jest kluczowa

Rolnicy trudniący się uprawą pomidorów dysponują szerokim repozytorium działań profilaktycznych, które pomagają znacznie zniwelować przyszłe potencjalne zagrożenia. Pomocna okaże się – szczególnie w przypadku dużych plantacji – niezwykle staranna upraw gleby połączona z wyborem najlepszej odmiany. Choroby pomidorów mogą także ograniczyć swoje skutki, jeśli zastosowane zostanie właściwe nawożenie, odpowiedni termin sadzenia roślin, skrupulatność w pielęgnacji, nawadnianie (szczególnie w okresie niedoborów wody, ale także poza nimi) oraz umiejętne zagęszczenie roślin.

Najczęstsze choroby pomidorów

Zarówno wirusowe, bakteryjne jak i grzybowe choroby pomidorów nie omijają plantacji. Pomidory często atakowane są przez takie choroby jak: zaraz ziemniaka, alternarioza pomidora, antraknoza owoców pomidora, szara pleśń, bakteryjna cętkowatość pomidora oraz szkodniki takie jak: stonka ziemniaczana, mszyce, nicienie, rolnice, pędraki, drutowce czy słonecznica orężkówka.

Czytaj także: Szparagi i ich niezwykle liczne prozdrowotne właściwości

Choroby pomidorów – jak ograniczyć ich skutki?

W przypadku uprawy pomidorów niezwykle istotne znaczenie ma stosowanie płodozmianu. Zasady są tu restrykcyjne. Nie powinno się uprawiać pomidorów na tej samej glebie częściej niż w odstępach czteroletnich. Co ważne, pomidory nie powinny być uprawiane w pobliżu ziemniaków, ponieważ choroby pomidorów to często te same schorzenia, które dotykają także ziemniaków. Bliskie sąsiedztwo tych upraw może doprowadzić do niebezpiecznej sytuacji przenoszenia chorób między uprawami.

Schorzenia pomidorów mogą zostać ograniczone także poprzez zabiegi zapobiegające nadmiernej mineralizacji gleby i jej degradacji. W tym celów warto postawić na nawożenie obornikiem, używanie kompostu, słomy, nawozów zielonych i innych nawozów organicznych. Wybór tych naturalnych metod znacznie ograniczyć może choćby skalę gromadzenia się agrofagów.

Zaleca się także, aby choroby pomidorów były mniej uciążliwe, odsunięcie plantacji od krzewów, drzew, zbiorników wodnych czy łąk w przypadku, kiedy miejsca ta narażone są na poranne zwilżenie na przykład w postaci mgieł. Zbyt duża wilgotność liści pomidorów może przyczyniać się do pojawienia się schorzeń grzybowych.

Szczególnie istotne jest terminowe i prawidłowe wykonywanie zabiegów agrotechnicznych w tym: orki, kultywatorowania, bronowania, stosowania pogłębiaczy do likwidacji podeszwy płużnej.