W Polsce  Samorząd terytorialny powstał jako ustrojowa forma decentralizacji państwa i funkcjonuje w naszym kraju od  ponad 20 lat. Rolę Gminy jako samorządu określiła ustawa z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Przez  lata rola  samorządu ulegała szeregu przekształceniom. Przez wiele lat nie było...

Palący problem polskich samorządów

W Polsce  Samorząd terytorialny powstał jako ustrojowa forma decentralizacji państwa i funkcjonuje w naszym kraju od  ponad 20 lat. Rolę Gminy jako samorządu określiła ustawa z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Przez  lata rola  samorządu ulegała szeregu przekształceniom. Przez wiele lat nie było jednak ukształtowanego i szeroko pojętego działania władz państwa, które zmierzałyby do stworzenia i stałego wzmacniania elementów organizacji społeczeństwa w samorządzie, dlatego też niezbędne są przemyślane i konsekwentne działania, które otworzą przestrzeń współdziałania Jednostek Samorządu Terytorialnego z różnymi grupami obywateli. Warunkiem  jednak, prawidłowo funkcjonującego samorządu jest, by grupy te przejęły współodpowiedzialność za decyzje podejmowane z ich udziałem.

Polska współczesna to kraj w którym mimo upływu niemal ćwierćwiecza od odzyskania niepodległości  samorządy terytorialne nie są  samorządnymi, a instytucje społeczne nie odgrywają  głównej roli jak było w zamierzeniach  organizacji społeczeństwa.

Podstawową zasadą społeczeństwa obywatelskiego powinna być przede wszystkim  aktywność społeczna, ale także organizacje pozarządowe, samorządność, wolontariat, współpraca dla dobra i na rzecz wspólnoty, której celem jest osiągnięcie trwałego i zrównoważonego rozwoju. W okresie obejmującym pierwsze wolne wybory mieliśmy w kraju do czynienia  z faktycznym zaangażowaniem i dużą aktywnością społeczną, jednak walki polityczne i światopoglądowe ograniczały w znacznym stopniu tę  aktywność. Obecne społeczeństwo nie ma  już  takich szczytnych idei, a dążenia  jednostek do osiągnięcia  dla siebie największych korzyści skutecznie stłamsiły pragnienia wspólnotowych sukcesów osiąganych dla dobra ogółu.  Obecnie trzeba naprawdę wytężonej pracy by odbudować w społeczeństwie te wartości, które były i powinny być w społeczeństwie priorytetowe.

Osiągnięcie prawdziwej wspólnoty samorządowej może nastąpić jednak pod warunkiem ustalenia  ściśle określonych celów
i konsekwentnej i uczciwej ich realizacji. Bez wzajemnej współpracy wszystkich grup samorządowych i bez czynnego współudziału i pomocy Państwa nie będzie to jednak możliwe. Co prawda płynący z Unii strumień dotacji finansowych w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju gmin, miast i aglomeracji, jednak świadomość społeczna co do  celów i zasad działania  wspólnot samorządowych, pozostawia nadal wiele do życzenia. Za środkami finansowymi powinny iść reformy przepisów prawnych, niejednokrotnie spowalniających rozwój poszczególnych regionów, a w niektórych przypadkach wręcz nie pozwalających na właściwe logiczne i terminowe wykorzystanie tych środków. Zmianom i to radykalnym powinna być poddana mentalność urzędników, których działania niejednokrotnie uniemożliwiają polskiemu przedsiębiorcy realny rozwój.

Administracja samorządowa przez lata ulegała  usprawnieniom i modyfikacjom. Rozwój techniki sprawił, że dziś usprawnienia objęły także i tę  dziedzinę. Samorządy systematycznie szkolą swoje kadry. Należy dołożyć wszelkich starań, by urzędy w samorządach były bliżej obywatela,  a ich działania były otwarte na pomoc tym , którzy w tak trudnych czasach usiłują  rozwinąć własną działalność, by zapewnić byt sobie i swojej rodzinie, a także dać  zatrudnienie innym mieszkańcom samorządnej Gminy, by ta korzystając z płynących z tytułu prowadzonej działalności podatków, mogła się lepiej rozwijać.

Niestety polityczne aspekty odgrywają w samorządności gminnej wiodącą rolę. Rządząca na danym terenie władza niejednokrotnie  nie zwraca uwagi na potrzeby jednostki, a dobro ogółu też odchodzi na dalszy plan gdy w grę wchodzą cele polityczne. Kadencyjność władzy sprawia, że założenia rozwoju poszczególnych regionów ciągle uzależnione są od rządzącej opcji, a społeczeństwo mamione kolejnymi obietnicami traci  zaufanie do regionalnych władz. Polityka  Państwa winna  wprowadzić  stabilność i jednolitość działań, które będą prowadziły kraj do ustawicznego rozwoju zbliżając Polską gospodarkę do innych  lepiej rozwiniętych krajów.