Kwiaty były używane od wieków od Chin po Maroko i Ekwador do produkcji herbat, nalewek i ziół, ale także do gotowania. We Francji jadalne kwiaty pozostają niszą dla konkurentów, w szczególności Maroka i Izraela. Kuchnia kwiatowa, tak jak została wymyślona przez Brytyjczyków, swoją pierwszą zapisaną historię datuje na 140 rok pne. Popularny w czasach rzymskich można go również zobaczyć w kulturach Chin, Bliskiego Wschodu i Indii. W okresie renesansu ludzie lubili używać wody z płatków róży, jeść duszone pierwiosnki i używać kremówki Gillyflower do ciast. Płatki goździków były kluczowym składnikiem likieru Chartreuse wytwarzanego przez francuskich mnichów w XVII wieku i to mnisi zmienili nazwę nagietka na nagietek ze względu na ich popularne zastosowanie w garnkach do zup.

Jadalne kwiaty nadzieją dla regionu Nicea?

W Nicei przemysł ogrodniczy walczył ze spekulacjami gruntami. Rozwija się tam jednak niszowy rynek na jadalne kwiaty (różę, anyż, bazylię, koperek, lawendę itp.).

Naszym głównym zadaniem jest obsługa ekskluzywnego cateringu, którego szefowie kuchni zawsze wyprzedzają trendy. Wymieniając się z nimi doświadczeniami, oglądając magazyny, stwierdziliśmy, że jest zapotrzebowanie na jadalne kwiaty

– wyjaśnia Mireille Auda, rolniczka z regionu.

Pomimo ekspansji i dużego popytu, same jadalne kwiaty nie mogą uratować ogrodnictwa na poziomie Nicei. Jak zauważa rolnik:

To wciąż nisza, a nie rynek! Zrobiliśmy to, aby odmłodzić nasz wizerunek, ale przez lata traciliśmy pieniądze. Wielkimi konkurentami są Maroko i Izrael. Rzeczywiście, Maroko wykazuje szczególnie wyjątkowy wskaźnik endemizmu, a mianowicie do gatunków zwierząt i roślin charakterystycznych dla Królestwa.

Czytaj też: Olej z awokado – popyt wzrósł w tym roku o 10 procent

Jadalne kwiaty mają długą historię użycia w kuchni.

Stosowanie kwiatów w kuchni ma długą historię. Rzymianie używali malwy, kopru włoskiego, róż alpejskich, altówek i róż w potrawach spożywczych, a lawenda była popularnym składnikiem sosów. We wschodniej kuchni jadalne kwiaty pomarańczy i nagietek były ulubionymi dodatkami do potraw. W domowych spiżarniach w XVI i XVII wieku znajdowały się butelki wody różanej, olejku różanego, octów aromatyzowanych kwiatami i konfitur kwiatowych oraz syropów z ogórecznika, róż, fiołków, lawendy i rozmarynu.

Kwiecista kuchnia była wściekła w czasach wiktoriańskich, gdy jadalne kwiaty cieszyły się dużą popularnością. Wiktoriańczycy byli zachwyceni inkrustowanymi kwiatami słodyczami, ciastami i sałatkami, słodkimi płatkami, które dodawały piękna. A w Anglii kwiaty bzu przez wieki były używane do produkcji słodyczy, napojów i innych przetworów spożywczych. Popularnością cieszyły się kandyzowane kwiaty i pasty cukrowe z krowich spinek, pocięte w krople i spożywane jako cukierki.

agrimaroc.ma/fot.Pixabay/Wikimedia