Szczepienie psa to jeden z podstawowych obowiązków właściciela tego zwierzęcia, powodowany kwestiami zdrowotnymi, jak i prawnymi - np. wścieklizna, jako choroba odzwierzęca, zagrażająca życiu człowieka, ścigana jest z urzędu.

Zdrowie jednostki przekłada się na zdrowie całej populacji, dlatego też, tak ważne jest dbanie o przestrzeganie pewnych zasad, związanych ze szczepieniem na choroby zakaźne. Szczepiąc psa, w prosty sposób można uratować go przed wyniszczeniem organizmu, podczas zmagania się z patogenami, a czasem nawet i śmiercią. Mechanizm nabywania odporności jest taki sam, jak i u nas – po wniknięciu patogenu do organizmu, układ immunologiczny „zapamiętuje”, z którymi czynnikami chorobotwórczymi ma on walczyć, a wytworzone przeciwciała pozwalają na szybkie poradzenie sobie z problemem.

Zgodnie z zaleceniami Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt (WSAVA), wyróżnić można szczepienia zasadnicze oraz szczepienia dodatkowe. Pierwszym z nich, poddawany jest każdy pies – są to szczepionki przeciwko wściekliźnie, parwowirozie, nosówce, chorobie Rubartha. Drugim natomiast, zwierzęta, które narażone są na konkretne jednostki chorobowe ze względu na tryb życia i/lub stan zdrowia. Są to m.in. szczepionki przeciwko boreliozie (choroba odkleszczowa), leptospirozie (choroba przenoszona przez gryzonie), dermatofitozie, herpeswirozie (w hodowlach).

Kalendarz szczepień w pewien sposób podaje wiek psa, w jakim powinien być on poddany szczepieniom, natomiast konkretny czas określa się indywidualnie na podstawie stanu zdrowia czworonoga oraz jego historii szczepień, udokumentowanej w książęce zdrowia psa. Należy jednak pamiętać, że dla szczeniąt niektóre choroby są groźniejsze, niż dla starszych czworonogów, a pomiędzy szczepieniami trzeba zachować odpowiedni odstęp, aby organizm nabrał odporności.

Czytaj także: PSY – SZCZENIAKI

Szczepienia wczesne zalecane są dla szczeniąt powyżej 6. tygodnia życia:

• 6-7 tydzień: nosówka i parwowiroza (szczepionka przeznaczona dla szczeniąt)
• 9-10 tydzień: nosówka, parwowizora, koronowiroza, choroba Rubartha, kaszel kennelowy, leptospiroza
• 12-13 tydzień: nosówka, parwowiroza, koronowiroza, choroba Rubartha, kaszel kennelowy, leptospiroza
• 15 tydzień: wścieklizna

W przypadku szczeniąt, czasem uważa się, że szczepienie przed 8. tygodniem życia nie ma sensu, ponieważ maluchy nabywają przeciwciała wraz z siarą matki.

Szczepienia standardowe – dla szczeniąt powyżej 9. tygodnia życia:

• 9-10 tydzień: nosówka, parwowiroza, koronowiroza, choroba Rubartha, kaszel kennelowy, leptospiroza
• 12-13 tydzień: nosówka, parwowiroza, koronowiroza, choroba Rubartha, kaszel kennelowy, leptospiroza
• 15 tydzień – wścieklizna.

Szczepienia późne – szczenięta powyżej 12. tygodnia życia oraz psy dorosłe:

• po 12. tygodniu: nosówka, parwowiroza, koronowiroza, choroba Rubartha, kaszel kennelowy, leptospiroza
• po następnych 2-4 tygodniach: nosówka, parwowiroza, leptospiroza, kaszel kennelowy, wirusowe zapalenie wątroby, koronowiroza
• po kolejnych 2-3 tygodniach – wścieklizna.

Szczepienie przeciwko wściekliźnie trzeba wykonywać każdego roku, natomiast przeciwko innym chorobom zakaźnym, nie ma takiej potrzeby w przypadku dorosłego psa, nienarażonego na wyjątkowe warunki środowiska (np. wystawy, zawody). Również odchodzi się od bezwzględnej kwarantanny niezaszczepionych całkowicie szczeniąt, bowiem szkody psychiczne powodowane zaniedbaniem odpowiedniej socjalizacji w młodym wieku, szacowane są na poważniejsze, niż ryzyko zachorowania na jedną w wyżej wymienionych chorób zakaźnych. Należy kierować się zdrowym rozsądkiem, nie izolując szczeniaka od całego świata zewnętrznego.

Należy pamiętać, że szczepić można tylko psy zdrowe, których organizm nie jest obciążony żadną chorobą pasożytniczą lub inną infekcją. Regularne zabezpieczanie zwierzęcia przed kleszczami, pchłami oraz wszami przez cały rok pozwoli nam na wykluczenie chorób przenoszonych przez te pasożyty. Tydzień przed planowanym terminem szczepienia powinno się odrobaczyć pupila. Przed zaszczepieniem, lekarz weterynarii powinien zbadać temperaturę zwierzęcia, osłuchać go, ocenić węzły chłonne, zrobić wywiad, czy nie było żadnych reakcji niepożądanych po poprzednich szczepieniach. Nie szczepi się suk ciężarnych.

Bezpośrednio po szczepieniu, należy obserwować psa, czy nie występuje reakcja anafilaktyczna lub silny odczyn poszczepienny. Najlepiej odczekać około pół godziny w pobliżu gabinetu, aby móc szybko interweniować w razie niepokojących nas objawów. Zwierzę może czuć się osłabione i/lub obolałe w miejscu ukłucia przez najbliższe kilka dni, natomiast w razie utrzymujących się niedyspozycji, trzeba natychmiast udać się z pupilem do lekarza weterynarii.

Agata Seruga