Na przestrzeni kilku ostatnich lat, lucerna jako pasza objętościowa w karmieniu bydła zyskuje sporą renomę. Z czego to wynika i jak należy ją przygotować?

Renomy lucerny należy upatrywać w jej głębokich i silnych rozgałęzieniach systemu korzeniowego, który może sięgnąć aż do 4 metrów. Tak rozbudowany system korzeniowy może pobierać wodę z głębiej znajdujących się warstw gleby, które na dłużej pozostają wilgotne. Ten czynnik może okazać się zbawienny podczas suchych lat. Szczególną wartością dodatnią jest także umiejętność lucerny do współżycia z bakteriami brodawkowymi. Fakt ten sprawia, że bez potrzeby nawożenia azotu wiążą one azot atmosferyczny, co skutkuje uzyskiwaniem naprawdę wysokich plonów.

Wykorzystanie i skład chemiczny lucerny

Ciekawostką jest, że w województwie podlaskim lucerna to najbardziej popularna pasza białkowa. Wykorzystuje się ją do produkcji zarówno kiszonek jak i zielonek, a na polu jej użytkowość sięga nawet do 4 lat.

Z kolei lucerny w uprawach polowych potrzebują dobrych kulturowo gleb, które powinny charakteryzować się przewiewnością oraz przepuszczalnością. Ich odczyn w optymalnej formie powinien oscylować między pH 6,6-7,6. Nasza roślina ma wysoki potencjał w kontekście plonowania, a w polskich warunkach jej pokos może wynieść od 3 do 4. Taka ilość pokosów może skutkować tym, że plon z zielonki może wynieść nawet 50 ton z ha. Samo białko w lucernie stanowi 17-22% suchej masy, ale oprócz tego znajdziemy w niej spore zawartości magnezu, wapnia, fosforu jak i witamin z grup A i D.

Faza rozwojowa lucerny determinuje jej wartość pokarmową. Początek i okres przed fazą pąkowania, to czas kiedy strawność substancji organicznej w postaci wysokiej zawartości białka jest najwyższa. W tym okresie młode i dobrze ulistnione lucerne rośliny zawierają w sobie najwięcej białka. Takie białko jest wtedy dobrze zbilansowane jeśli chodzi o aminokwasy. Do tego dochodzi również nikła zawartość włókna.

Lucerna jako główny składnik kiszonek

Należy pamiętać, że jeśli będziemy chcieli zebrać lucernę w jej późniejszych fazach rozwojowych, to równocześnie zwiększymy ryzyko pogorszenia się wartości pokarmowej i strawności masy suchej. Dzieje się tak, ponieważ późniejsze zbiory podnoszą ilość włókna i jednocześnie zmniejszają ilość białka. Warto dodać, iż lucerna gdy wytworzy nasiona, to nie nadaje się do późniejszego żywienia zwierząt.

Z racji, że zielonka z lucerny nie zawiera optymalnej ilości cukru, dlatego ma ona niski poziom koncentracji energii. Z tego wynika, że dawki pokarmowe dla zwierząt przeżuwających powinny zawierać w sobie także kiszonkę z kukurydzy. Jej dzienna dawka dla bydła i krów mlecznych w laktacji powinna wynosić maksymalnie 10 kg na sztukę.

Faza zbioru lucerny na kiszonkę decyduje o ilości zawartości białka, jej strawności oraz plonie suchej masy. Specjaliści mówią, że lucerna na kiszonkę musi być zebrana od fazy pąkowania do początku kwitnienia. Takie ramy są korzystne, bo jeśli chcemy uzyskać dobrą jakościowo kiszonkę, to musimy szybko podsuszyć zielonkę do ok. 35% suchej masy. Dodatkowo podczas kiszenia i fazy konserwacji stosuje się bakterie kwasu mlekowego. Dzięki nim proces kiszenia przebiega łatwiej oraz poprawia smak samej kiszonki.

Czytaj też: Zakiszanie lucerny – jakich środków użyć podczas fermentacji?

źródła: odr.pl/ fot. pixabay.com