Giez bydlęcy to duża mucha, pasożytująca na bydle i jeleniach. Larwy mogą pasożytować również u koni, owiec, kóz i ludzi, a także na mniejszych ssakach.

Dorosłe muchy są duże, owłosione i podobne do trzmieli, w kolorze brązowym, pomarańczowym lub żółtym. Dorosłe osobniki mają szczątkowe aparaty gębowe, dlatego nie mogą się odżywiać podczas krótkiego życia, które może trwać zaledwie pięć dni. Występują na wszystkich kontynentach półkuli północnej, głównie między 25° a 60° szerokości geograficznej.

Giez bydlęcy atakuje zwierzęta

Giez bydlęcy składa jaja na przednich kończynach dużych zwierząt. Jaja wylęgają się w ciągu tygodnia i wnikają do skóry, gdzie wędrują przez tkankę łączną lub do przełyku. Po kilku miesiącach larwy wędrują z powrotem na powierzchnię skóry i powodują obrzęki zwane "guzkami". Pozostają pod skórą, a zniszczone przez ucisk larwy mogą powodować duże ropne obrzęki lub anafilaksję. Po pojawieniu się na skórze mucha pozostawia w niej otwory. Duża liczba takich nakłuć może sprawić, że skóry bydlęce staną się bezwartościowe.

Wędrujące larwy mogą powodować uszkodzenia mięsa, ponieważ tunele, które tworzą w mięśniach, wypełniają się galaretowatą substancją. Inwazje utrudniają również przyrost masy ciała i wzrost zwierząt. Może również dojść do spadku wydajności mlecznej. Większość infekcji u dorosłych krów jest niewielka, co wynika z wykształconej z czasem odporności.

Giez bydlęcy a ludzie

U ludzi choroba, jaką jest muszyca śródmózgowa, jest rzadkim zakażeniem mózgu przez gzów. Wnika ona do mózgu nieznaną drogą i powoduje takie objawy, jak drgawki i krwiak śródmózgowy. Pierwszy przypadek zarażenia u człowieka w Wielkiej Brytanii (u czteroletniego chłopca z farmy) został opisany w czerwcu 1924 r.

W wielu krajach, począwszy od Danii i Niemiec Zachodnich, giez bydlęcy został wytępiony w latach 60. ubiegłego wieku. W Wielkiej Brytanii mucha została zwalczona w 1990 r. Jest to owad podlegająca obowiązkowi zgłoszenia. Od lat 80. XX wieku łatwiejsze jest leczenie zapobiegawcze, polegające na podskórnym stosowaniu iwermektyny, jednak mucha nadal występuje w Afryce Północnej.

Czytaj też: Nie ma żartów: pluskwa, giez, kleszcz itd., czyli co może nas użreć...

wikipedia/fot.wikimedia,Iwona Kałuzińska