Zaraza ogniowa – zasady przemieszczania do stref chronionych

Zaraza ogniowa jest chorobą wywoływaną przez bakterię Erwinia amylovora. Bakteria ta poraża  wiele rodzajów roślin, w tym m.in: Amelanchier spp, Chaenomeles spp, Crataegus spp, Cydonia spp,  Eriobotrya spp, Malus spp, Mespilus spp, Pyracantha spp, Pyrus spp, Sorbus spp.  Objawami porażenia są brązowienie i stopniowe czernienie porażonych części roślin, pastorałowate wygięcia pędów, a także w warunkach podwyższonej wilgotności -  wycieki.

Zaraza ogniowa – zasady przemieszczania

Zaraza ogniowa jest bardzo niebezpieczna, więc Erwinia amylovora jest agrofagiem kwarantannowym tylko dla specjalnie wydzielonych w Unii obszarów dla tzw. stref chronionych. W związku z tym, przemieszczanie roślin, które są żywicielami bakterii Erwinia amylovora do stref chronionych, z terytoriów nie będących taką strefą (np. Polski) jest dopuszczone tylko z tzw. stref buforowych, zatwierdzonych przez właściwy ds. zdrowia roślin urząd państwa członkowskiego UE (w Polsce będzie to PIORiN).

Rośliny żywicielskie, dla których zostały ustalone wymagania szczególne muszą być zaopatrzone w odpowiedni paszport roślin dla strefy chronionej, który będzie poświadczeniem, że te dodatkowe wymagania zostały spełnione. Paszport roślin dla strefy chronionej musi być zgodny z wzorem dostępnym w Rozporządzeniu Wykonawczym Komisji (UE)

Strefa chroniona to terytorium całego państwa członkowskiego UE lub jego wydzielony obszar, na którym  agrofag nie występuje lub występuje w bardzo małym nasileniu. Celem tworzenia tych stref jest ochrona przed przedostaniem i zadomowieniem się danego agrofaga na obszarze, gdzie on nie występuje lub jeśli występuje, to w niewielkim stopniu i możliwa jest jego eliminacja. Dzięki temu zaraza ogniowa nie zaatakuje roślin uprawnych.

Ardanowski: Piątka dla zwierząt była działaniem wyjątkowo złym

Zaraza ogniowa w UE

Państwa członkowskie, na terenie których zaraza ogniowa posiada strefy chronione ze względu na bakterię E.amylovora, to: Estonia, Hiszpania, Francja, Finlandia, Irlandia, Łotwa, Litwa, Słowacja, Słowenia, Włochy. Strefy buforowe są tworzone na terenie państw członkowskich, w których całkowite pozbycie się agrofaga (w tym przypadku Polska) nie jest możliwe. Celem ich funkcjonowania jest umożliwienie przemieszczania roślin żywicielskich bakterii do stref chronionych i w ich obrębie.

Strefa buforowa obejmuje powierzchnię nie mniejszą niż 50 km², np. teren szkółki i otaczający ją pas o szerokości co najmniej 500 m. Dokładne wytyczne w sprawie wyznaczenia strefy buforowej można uzyskać w jednostkach Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa.

Szczegółowe informacje na temat rodzajów/gatunków roślin i stref chronionych oraz krajów, dla których te strefy zostały ustanowione, wymagań fitosanitarnych oraz wykazu gatunków/rodzajów wymagających odpowiedniego paszportu roślin przy przemieszczaniu do stref chronionych, dostępne są w Rozporządzeniu Wykonawczym Komisji (UE) nr 2019/2072 z dnia 28 listopada 2019 r.

piorin.gov.pl/fot.wikimedia,Sebastian Stabinger/fot.PIORIN