10 kwietnia przypada 7. rocznica katastrofy smoleńskiej

10 kwietnia przypada 7. rocznica katastrofy smoleńskiej.

W całym kraju odbywają się dziś uroczystości, msze święte, marsze. Coraz więcej osób mówi o konieczności pojednania i wspólnego pochylenia się nad narodową tragedią i nad prawdą o niej.

W katastrofie zginęło 96 osób, wśród nich prezydent RP Lech Kaczyński i jego żona Maria Kaczyńska, ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, wicemarszałkowie Sejmu i Senatu, wielu parlamentarzystów, dowódców Sił Zbrojnych RP, szefów instytucji państwowych, duchownych, pracowników ministerstw i Kancelarii Prezydenta oraz organizacji kombatanckich. Byli oni delegacją polską na uroczystości związane z obchodami 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Ta katastrofa w pierwszej chwili wstrząsnęła całym narodem, ludzie jednoczyli się, często niezależnie od poglądów politycznych. Tłumy zbierały się na Krakowskim Przedmieściu, w pobliżu Pałacu Prezydenckiego, przynosząc kwiaty i znicze. W najodleglejszych miejscach kraju odbywały się msze święte w intencji ofiar tragedii i ich bliskich. Naród był w żalobie.

W ciągu kolejnych  lat kontrowersje wokół badania przyczyn tragedii i liczne manipulacje poróżniły Polaków. W takiej pełnej napięć i oskarżeń atmosferze dziś przebiegają obchody 7. rocznicy katastrofy smoleńskiej.

Magdalena Merta, żona Tomasza Merty, który zginął w katastrofie, powiedziała w 2013 roku w wywiadzie dla fra3.pl:

– Doświadczenie śmierci kogoś bliskiego jest doświadczeniem częstym, właściwie powszechnym. I to nie jest cierpienie, którego inni nie potrafiliby sobie wyobrazić czy przeżyć. Jeżeli nasze uczucia, uczucia rodzin, których bliscy zginęli w katastrofie smoleńskiej, są odmienne, nasze przeżywanie śmierci najbliższych inne, to wiem, że wiąże się to z całą kampanią zła wokół sprawy smoleńskiej. Z tym, jak postępowano z nami, z ciałami naszych bliskich, z miejscem katastrofy, ze szczątkami ludzi i samolotu. Sposobem, w jaki jesteśmy traktowani w zmowie dążenia ku “jedynie słusznej wersji wydarzeń”. I w tym poczuciu, że my tak naprawdę przeszkadzamy w zapomnieniu o tej katastrofie, a zapomnienie jest tym, czego wszyscy dookoła od nas chcą. To dodatkowo utrudnia przeżycie żałoby.

Wiele lat po tej wielkiej narodowej tragedii, która ma nieprzewidywalne i dużo dalej idące skutki dla społeczeństwa, niż nawet śmierć najwybitniejszych w kraju osób, życzmy sobie wyciszenia nastrojów, pojednania, ale co najważniejsze- prawdy i sprawiedliwości. Ona potrzebna jest nie tylko ofiarom. Nie tylko ich rodzinom. Prawda potrzebna jest nam wszystkim. Nawet tym, którym wydaje się, że nie są nią zainteresowani. Tylko prawda może pomóc zabliźnić zadane sobie wzajemnie rany i odbudować zaufanie.

MD/ fot. pixabay.com