11 listopada to data, można by rzec, umowna. Niewątpliwie jest ona połączona z wydarzeniami, które miały miejsce w 1918 roku tego dnia, czyli kapitulacją Niemiec na froncie zachodnim, a tym samym zakończeniem I Wojny Światowej oraz podpisaniem rozejmu w Compiegne.

W rzeczywistości Polska odzyskała swą niepodległość 7 października 1918 roku dekretem Rady Regencyjnej, która pełniła rolę głowy państwa od 12 września 1917 roku.

Najważniejsze daty związane z polskim Świętem Niepodległości

24 października 1795 – dokonał się ostatni, III rozbiór Polski. Nasz kraj na 123 lata znika z mapy Europy.

5 listopada 1916 – niemieckie i austro-węgierskie władze wydają akt proklamujący powstanie samodzielnego Królestwa Polskiego (o bliżej nieokreślonych granicach), które pozostanie w łączności z obydwoma zaprzyjaźnionymi mocarstwami.

14 stycznia 1917 – powstanie Tymczasowej Rady Stanu powołanej przez władze niemieckie i austro- węgierskie jako organu doradczego, przygotowawczego i działającego na korzyść przyszłych instytucji państwowych. Do jej zadań należała m.in. organizacja polskich naczelnych władz państwowych, czyli wybór króla lub regenta.

12 września 1917 – głową Królestwa Polskiego staje się Rada Regencyjna (Józef Ostrowski, Aleksander Kakowski i Zdzisław Lubomirski).

7 października 1918 – Rada Regencyjna ogłasza niepodległość Polski w oparciu o 13 punkt programu pokojowego prezydenta Stanów Zjednoczonych, Woodrow Wilsona (tzw. Czternaście punktów Wilsona). Zakładał on stworzenie NIEPODLEGŁEGO PAŃSTWA POLSKIEGO na terenach zamieszkałych przez Polaków, z wolnym dostępem do morza, niepodległą władzą polityczną i niepodległą gospodarką.

12 października 1918 – Rada Regencyjna przejmuje władzę zwierzchnią nad wojskiem polskim. 9 dni później, 21 października Hans Hartwig von Beseler składa urząd Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych na ręce Rady Regencyjnej.

25 października 1918 – powołany zostaje rząd Józefa Świeżyńskiego, 3 dni później szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego zostaje generał Tadeusz Rozwadowski.

10 listopada 1918 – powrót Józefa Piłsudskiego do Warszawy. Piłsudski był więziony w Magdeburgu za odmówienie podpisania „lojalki”, w której miałby się zobowiązać do zaniechania działań na niekorzyść Niemców. W areszcie przebywał od 22 lipca 1917. Po odzyskaniu wolności witał go na warszawskim Dworcu Centralnym Lubomirski (członka Rady Regencyjnej).

11 listopada 1918 – Piłsudski otrzymuje na swe ręce władzę zwierzchnią nad wojskiem stając się tym samym Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego, a 14 listopada Rada Regencyjna ulega rozwiązaniu i cała władza zwierzchnia powierzona zostaje właśnie Józefowi Piłsudskiemu.

29 listopada 1918 – ogłoszony zostaje dekret o najwyższej władzy reprezentacyjnej Republiki Polskiej, który mianuje Piłsudskiego Tymczasowym Naczelnikiem Państwa Polskiego. Piłsudski piastuje ten urząd do 11 grudnia 1922 roku, gdy prezydentem Polski zostaje Gabriel Narutowicz.

Obchody Narodowego Święta Niepodległości odbywają się w każdym większym mieście Polski. Główne uroczystości celebrowane są w Warszawie na placu marszałka Józefa Piłsudskiego przed Grobem Nieznanego Żołnierza.

Tego dnia dziesiątki tysięcy Polaków maszeruje w Marszu Niepodległości, będącym jedynym takim wydarzeniem patriotycznym w Europie.

Najnowsza historia Polski 1914-1945, W. Roszkowski/EZ/Fot. Marcin Hernik/pixabay.com