W ostatnim okresie czasu w szeroko pojętych mediach coraz więcej uwagi poświęca się wzrastającej liczbie ferm zwierząt futerkowych w Polsce. Jednakże wraz z tą liczbą wzrasta również liczba organizacji ekologicznych, które z różnych powodów blokują tego typu inwestycje...

Ekologom nie zawsze chodzi o środowisko, czyli schemat blokowania inwestycji hodowli zwierząt futerkowych 

W ostatnim okresie czasu w szeroko pojętych mediach coraz więcej uwagi poświęca się wzrastającej liczbie ferm zwierząt futerkowych w Polsce. Jednakże wraz z tą liczbą wzrasta również liczba organizacji ekologicznych, które z różnych powodów blokują tego typu inwestycje.

Wśród nich znajdują się jednak i takie, którym zdaje się nie zawsze chodzi o środowisko. Organizacje te mogą wykorzystywać, znane już z takich procesów inwestycyjnych jak fermy wiatrowe, gaz czy ropa, schematy, opierające się w główniej mierze na prowokacjach. Działania takie przedstawiają się zazwyczaj w ten sposób, że dana organizacja „ekologiczna” oprotestuje działania inwestora związane z realizacją inwestycji (najczęściej atakując etap uzyskania decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych), co daje następnie natychmiast pretekst do krzywdzących w oczach opinii publicznej pomówień inwestora w lokalnych mediach lub Internecie oraz podstawę do postulowania żądań dotyczących wstrzymania inwestycji lub nie doprowadzenia do jej ostatecznego otwarcia.

W działania te próbuje się zazwyczaj zaangażować także lokalną społeczność oraz politycznych aktywistów. Z drugiej strony – już bez wiedzy społeczności lokalnej i mediów – pojawiają się bezpośrednio lub pośrednio kierowane do inwestorów propozycje współpracy, w których sugeruje się odstąpienie od utrudniania przebiegu postępowań środowiskowych w zamian za finansowe zlecenia, np. w zakresie usług analityczno – doradczych. Innymi słowy w opisywanym procesie „pseudoekolodzy” grożą protestami środowiskowymi i działaniami zniesławiającymi inwestora, ale oferują równorzędnie współpracę, za wynagrodzeniem. Gdyby inwestor zgodził się na tego typu „układ” na późniejszym etapie zapewne doszłoby do pozyskania opinii wykazującej brak przeciwwskazań środowiskowych dla inwestycji i do wstrzymania działań blokujących przez organizację. Nie dziwi więc, że inwestorzy wobec zdających się nie mieć końca działań „pseudoekologów”, coraz częściej zwracają się o pomoc do prawników. Jest to w pełni zrozumiałe albowiem po przeanalizowaniu stanu faktycznego okazuje się, że wyżej opisane działania nader często wyczerpują znamiona przestępstw penalizowanych ustawami karnymi, chroniących wolność decyzyjną inwestorów rozumianą jako wolność od niedozwolonego oddziaływania innych na swobodę realizowania określonego procesu. Jest to tym bardziej niedopuszczalne, jeżeli rozgłaszanie wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego ma na celu zmuszenie go do określonego działania, zaniechania lub znoszenia.

Jednocześnie samo pomówienie, znieważanie, czyli podawanie pejoratywnych szkodliwych, a nieprawdziwych informacji do powszechnej wiadomości, jak czynią to aktywiści stowarzyszeń i fundacji, towarzyszące takim działaniom uzasadniają obronę interesów pokrzywdzonego poprzez skierowanie niezależnie od zawiadomienia do organów ścigania o popełnionym przestępstwie, prywatnego aktu oskarżenia i postawienie przed Sądem winnych podejmowania takich niezgodnych z prawem działań, a dalej wyegzekwowanie należnych przeprosin, oraz stosownego „zadośćuczynienia” z tytułu wyrządzonej szkody.

Marcin Lewcio/SR

Adwokat Marcin Lewcio jest członkiem zespołu Prawa Karnego Gospodarczego Kancelarii Sadkowski i Wspólnicy S.K.A. z siedzibą w Warszawie. Specjalizuje się w zakresie prawa karnego gospodarczego oraz prawa finansowego. Jako praktyk sądowego postępowania karnego podejmuje się obrony w procesach karnych i gospodarczych (white collar crimes), którym niejednokrotnie towarzyszą roszczenia cywilno i administracyjnoprawne.