Użytkowanie pastwiskowe najlepiej wykorzystuje naturalne możliwości produkcyjne siedliska, a pozyskiwana pasza ma duże walory żywieniowe, wynikające z dużej różnorodności gatunków roślin.

Zielonka pastwiskowa zawiera w odpowiednich proporcjach niezbędne dla zwierząt składniki żywieniowe, zwłaszcza makro- i mikroelementy, białko, cukry, witaminy i inne związki. Jej wartość żywieniowa i dzienne spożycie może gwarantować nawet 15 l mleka od jednej krowy dziennie.

Użytkowanie pastwiskowe

Rola pastwisk w gospodarstwie ekologicznym jest bardzo ważna. Użytkowanie pastwiskowe najlepiej wykorzystuje naturalne możliwości produkcyjne siedliska, a pozyskiwana pasza ma duże walory żywieniowe. Wynika to z dużej różnorodności gatunków roślin, występujących w runi pastwiskowej oraz z braku strat składników pokarmowych występujących podczas zbioru i konserwacji zielonki. Dodatkowo wypasane zwierzęta mają korzystny wpływ na szatę roślinną i bytujące w niej organizmy zwierzęce.

Zielonka pastwiskowa zawiera w odpowiednich proporcjach niezbędne dla zwierząt składniki żywieniowe, zwłaszcza makro- i mikroelementy, białko, cukry, witaminy i inne związki. Jej wartość żywieniowa i dzienne spożycie może gwarantować nawet 15 l mleka od jednej krowy dziennie lub dobowe przyrosty masy ciała bydła opasowego i hodowlanego na poziomie 0,5-0,7 kg od jednej sztuki dziennie.

Ruń podstawowym kryterium wypasu

Użytkowanie pastwiskowe w naszej strefie klimatycznej trwa ok. 160-170 dni w roku, od pierwszej dekady maja do połowy października. Podstawowym kryterium rozpoczęcia wiosennego wypasu jest wysokość runi ok. 10-12 cm. i ok. 15-18 cm – wypasy następne. Taką ruń zwierzęta pobierają najchętniej (pasą się) i w stosunkowo krótkim czasie są w stanie zaspokoić swoje potrzeby pokarmowe, gdyż zawartość składników pokarmowych jest w niej najbardziej zbliżona do optymalnej, a proporcje zawartości białka i węglowodanów najkorzystniejsze. Opóźnienie wypasu wiosną to spasanie przestarzałej zielonki, zwłaszcza w I rotacji, i dłuższe oczekiwanie na jej odrośnięcie. Mniejszym złem jest zbyt wczesne rozpoczęcie wypasu wiosną niż zbyt późne.

Użytkowanie kośno-pastwiskowe

Jednostronne użytkowanie kośne lub pastwiskowe ujemnie wpływa na rozwój runi i sprzyja różnym gatunkom chwastów. Na glebach żyznych, zasobnych w próchnicę oraz na glebach torfowych, stałe użytkowanie kośne prowadzi do rozwoju niepożądanych w runi roślin z rodziny baldaszkowatych (barszcz zwyczajny, podagrycznik pospolity) i złożonych (ostrożeń błotny i warzywny). Natomiast stałe użytkowanie pastwiskowe ogranicza, a nawet eliminuje trawy wysokie, które źle tolerują częste przygryzanie i udeptywanie przez zwierzęta.

W celu zmniejszenia zachwaszczenia i uzyskania odpowiednich zmian w składzie runi, wskazane jest wprowadzenie okresowych zmian w sposobie użytkowania, a więc spasanie łąk oraz koszenie pastwisk. Jest to użytkowanie zmienne lub inaczej naprzemienne. Użytkując ruń zmiennie, osiąga się równowagę między różnymi formami biologicznymi zbiorowisk.

Najlepsze rezultaty osiąga się przy spasaniu łąki co kilka lat, przez cały sezon wegetacyjny. Można też stosować przez dwa lata z rzędu użytkowanie kośne a w trzecim użytkować łąkę jako pastwisko.

Czytaj również: Użytki zielone trwałe – czy wiesz jak w prawidłowy sposób nimi zarządzać?

cdr.gov.pl/fot.pixabay.com