Informacje
28-11-2021
Kminek zwyczajny jest rośliną kwitnącą z rodziny Apiaceae. Jest powszechnie używany w kuchni jako przyprawa zarówno w całej jak i zmielonej.
Kminek zwyczajny (Carum carvi L.) jest gatunkiem należących do rodziny roślin selerowatych (Apiaceae) wcześniej baldaszkowatych (Umbelifferae). Występuje w stanie dzikim w Europie. W Polsce oprócz uprawy rośnie na łąkach, pastwiskach, przydrożach, miedzach i nieużytkach.
Kminek zwyczajny – opis rośliny i zastosowanie
Kminek zwyczajny jest rośliną dwuletnią, która w pierwszym roku wegetacji wytwarza przyziemną rozetę liściową. Rozeta liściowa składa się z podwójnie lub potrójnie pierzastych liści z długimi ogonkami liściowymi (podobnych do naci marchwi) i wytwarza gruby korzeń palowy barwy białawej, w którym gromadzone są substancje zapasowe. Po okresie zimowym część liści obumiera. Drugi rok uprawy to czas kiedy roślina wypuszcza , liście długoogonkowe i odziomkowe na tworzących się łodygach kwiatostanowych (pędy kwiatowe). Łodyga jest podłużnie żeberkowana o przekroju poprzecznym kanciastym, wewnątrz pusta, z zewnątrz naga dorastająca do wysokości 1 m, rozgałęziona w górnej części, zakończona kwiatostanami (złożone baldachy). W każdym baldachu zebrane są drobne pięciopłatkowe kwiatki w kolorze bieli lub różu.
Roślina zakwita od maja do czerwca, a owoce dojrzewają w pierwszej połowie lipca. Kminek to roślina obcopylna, co znaczy, że zapylana jest przez przez owady. Owocem jest rozłupnia, która rozpada się na dwie drobne łukowato wygięte z podłużnymi bruzdami, szarobrunatne niełupki. Kminek jest odporny na wymarzanie.
Kminek zwyczajny, a dokładniej jego nasiona wykorzystuje się jako przyprawę do żywności w gospodarstwie domowym, przemyśle kosmetycznym, spożywczym (w mleczarstwie, masarstwie oraz w piekarnictwie), a także w ziołolecznictwie.
Stanowisko, płodozmian wymagania glebowe kminku
Stanowisko pod uprawę kminku powinno być zlokalizowane w miejscach dobrze nasłonecznionych. Wybierając stanowisko powinniśmy unikać pól zacienionych przez pasy zadrzewień (topoli) i zakrzaczeń wzdłuż obrzeży pól. Ponadto pole powinno być wolne w szczególności od chabra, przytulii, perzu i innych chwastów wieloletnich. Dobrym przedplonem dla kminku są okopowe lub motylkowe. Zakładając plantację kminku , można wykorzystać pole na którym rosły wcześniej zboża, bobik, facelia, cukinia, dynia lub rośliny kapustowate (kapusta, kalafior, brokuł). Rzepak jest niewskazany (samosiewy rzepaku).
Aby ograniczyć występowanie agrofagów przy uprawie kminku, należy unikać pól w sąsiedztwie i przedplonów roślin z tej samej rodziny, np.: selera, marchwi, pietruszki pasternaku, czy kopru. Nie uprawiać w pierwszym roku po zastosowaniu obornika. Zalecana jest przerwa w uprawie co najmniej 4 lat na tym samym polu.
Kminek zwyczajny jest rośliną o dość dużych wymaganiach glebowych i pokarmowych. Aby roślina prawidłowo rosła wymagana jest gleba ciepła z dobrym podsiąkiem wody, zasobna w składniki pokarmowe, o odczynie obojętnym do zasadowego. Pod uprawę dobre będą mady, lessy, rędziny i czarne ziemie klas bonitacyjnych I, II i III.
Przypominamy, że przy zebraniu wysokich plonów ważne jest też nawożenie. Jednak w pierwszym roku wegetacji należy zadbać przede wszystkim o to, by rośliny wykształciły wystarczająco mocne korzenie.
Czytaj też: Roślinność użytków zielonych – jakie rośliny powinny dominować na łące?
podr.pl/fot.pixabay