Agrofagi w rzepaku stanowią poważny problem. Głównym celem ochrony upraw jest utrzymywanie szkodników na takim poziomie, aby nie zakłócały prawidłowego wzrostu.

Dobre efekty można osiągnąć, wybierając dostępne metody ochrony o możliwie najniższej toksyczności dla środowiska. Często jest to połączenie kilku metod, które pojedynczo nie dadzą zadowalających rezultatów, jednak ich integracja pozwala na redukcję kosztów z dużą pewnością uzyskania pozytywnego efektu końcowego. Praktyczne zastosowanie zintegrowanej kontroli polega na wykorzystaniu w miarę możliwości wszystkich alternatywnych metod kontroli ochrony chemicznej. Wszystkie metody ochrony roślin nazywamy zintegrowanym systemem ochrony.

Jak zwalczać agrofagi w rzepaku

Dobrą zasadą jest stosowanie różnych metod, które są najskuteczniejsze i najmniej szkodliwe dla środowiska w określonym czasie wzrostu roślin. Stosowanie metody bez stosowania odpowiednich technik rolniczych i terminowych zabiegów nie gwarantuje pożądanego efektu końcowego w postaci wysokich plonów. Aby zwalczyć agrofagi w rzepaku, stosuje się różne metody: agrotechniczne, biologiczne, hodowlane, chemiczne oraz ich integrowanie.

W celu zapewnienia prawidłowego wzrostu plonów, wszystkie procesy agrotechniczne muszą być przeprowadzane prawidłowo i terminowo. Poprawiają one warunki wzrostu i rozwoju roślin, a zdrowe i dobrze wykształcone rośliny nawet po ekspozycji na patogeny są mniej podatne na choroby. Bardzo istotną zaletą metod agrotechnicznych jest fakt. że poza kosztami prawidłowo wykonanych zabiegów, które jednak wymagają wdrożenia, nie wymagają dodatkowych kosztów.

Wśród metod agrotechnicznych wyróżnić możemy:

• wybór odpowiedniego stanowiska pod uprawę roślin,

• odpowiednie przygotowanie pola,

• właściwie stosowany płodozmian,

• regulację odczynu gleby,

• prawidłowe nawożenie,

• dobór właściwego materiału siewnego,

• zaprawianie materiału siewnego,

• właściwy termin i gęstość siewu,

• niszczenie chwastów oraz

• odpowiedni termin zbioru.

Metody biologiczne obejmują wykorzystanie patogennych mikroorganizmów i makroorganizmów, owadów mięsożernych i pasożytniczych, ptaków owadożernych i innych zwierząt do zwalczania szkodników roślin i chwastów. Metody biologiczne obejmują również stosowanie substancji pochodzenia roślinnego i zwierzęcego do zabijania, odstraszania lub zapobiegania żerowaniu agrofagów, albo do ograniczania lub zapobiegania ich wzrostowi. Ze względu na specyficzne zmienne i nie zawsze sprzyjające warunki meteorologiczne, stosowanie metod biologicznych jest utrudnione.

Metody chemiczne i częściowo naturalne

Jednym z najlepszych i najtańszych sposobów ochrony upraw przed szkodnikami i chorobami jest uprawa odpornych odmian. Tylko rośliny odporne lub przynajmniej tolerancyjne na czynniki stresowe, mogą dawać zadowalające plony. Dlatego głównym zadaniem uprawy odpornej jest wytworzenie odmian, które są genetycznie „chronione” przed działaniem różnych niekorzystnych czynników środowiskowych.

Odmiany odporne na szkodniki odgrywają ważną rolę w nowoczesnych systemach ochrony roślin i rolnictwa, między innymi poprzez zmniejszenie zapotrzebowania na środki chemiczne. Dotyczy to szczególnie trudnych do zwalczania grup chorób i szkodników, z wyjątkiem stosowania odmian odpornych. Im więcej odmian o różnych cechach genetycznych, tym mniejsze ogólne ryzyko choroby, przy jednoczesnym zwiększeniu zdolności do utrzymania wysokich i stabilnych plonów.

Spośród wszystkich znanych obecnie metod ochrony roślin przed szkodnikami i chorobami, w praktyce najczęściej stosuje się metody chemiczne. Metody chemiczne skutecznie zwalczają agrofagi w rzepaku i są dzisiaj podstawą ochrony upraw przez wiele lat. Jednak ich stosowanie wymaga szczególnych środków ostrożności. Ochrona upraw to szczególny obszar rolnictwa, w którym należy dokonać szeregu decyzji i wyborów, które decydują nie tylko o skuteczności i opłacalności zabiegów, ale także o bezpieczeństwie ludzi i zwierząt. Wybierając środek ochrony roślin, należy przestrzegać kilku ważnych zasad, takich jak: niska toksyczność dla ludzi i zwierząt, znikome ryzyko niepożądanych skutków ubocznych, szybkość rozkładu i niewielkie ilości (pozostałości) w środowisku, selektywność i minimalne ryzyko uodpornienia się szkodników. W zależności od substancji czynnej preparatu fitosanitarnego, warunki atmosferyczne, a w szczególności temperatura, wpływają na obniżenie skuteczności działania ochronnego.

Czytaj też: Nielegalne środki ochrony roślin odkryte w województwie dolnośląskim

cdr.gov.pl/fot.pixabay