Ułatwienia fiskalne dokonywania darowizny jedzenia mają przeciwdziałać biedzie i wykluczeniu, ale również przyczynić się do zredukowania ilości marnowanej żywności.

Ułatwienia fiskalne dokonywania darowizny jedzenia mają przeciwdziałać biedzie i wykluczeniu, ale również przyczynić się do zredukowania ilości marnowanej żywności.

Europarlamentarzyści są zgodni, że należy podjąć prace legislacyjne nad zmianą unijnej dyrektywy o VAT, aby umożliwić państwom członkowskim wprowadzanie zwolnień z obowiązku płacenia podatku przy darowiznach żywności. To tylko jeden element z unijnej polityki, która ma zapobiec marnowaniu jedzenia.

Inicjatorem zmian w dyrektywie może być tylko Komisja Europejska, która prawdopodobnie przychyli się do postulatów Parlamentu Europejskiego. Państwa członkowskie miałyby utworzyć specjalne magazyny darowanej żywności, a za ich finansowanie odpowiedzialny ma być Europejski Fundusz Pomocy Najbardziej Potrzebującym. Na lata 2014-2020 Fundusz dysponuje budżetem w wysokości 3,8 mld euro, a państwa członkowskie zobowiązane są do przeznaczenia co najmniej 15 proc. wsparcia programów krajowych w ramach współfinansowania krajowego.

Ułatwienia fiskalne dokonywania darowizny jedzenia mają przeciwdziałać biedzie i wykluczeniu, ale również przyczynić się do zredukowania ilości marnowanej żywności. W UE co roku wyrzuca się 88 mln ton żywności. Oznacza to, że przeciętny mieszkaniec państwa członkowskiego marnuje średnie ponad 170 kg jedzenia.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z 16 maja 2017 roku wzywa państwa członkowskie do podjęcia działań na rzecz zmniejszenia ilości marnowanego jedzenia. Na przestrzeni najbliższych ośmiu lat poziom marnotrawstwa ma się zmniejszyć o 30 proc., aby już w 2030 roku osiągnąć spadek o połowę obecnej wielkości. Rezolucja wyraźnie wskazuje na kwestię edukowania społeczeństw i tłumaczenia im znaczenia etykiet umieszczanych na produktach żywnościowych. Jako przykład niezrozumienia pojęciowego podawane są oznaczenia „należy spożyć do…”, wskazujące termin przydatności do spożycia, oraz należy spożyć przed…”, wskazujące datę minimalnej trwałości. Ten pierwszy termin oznacza datę graniczną, po przekroczeniu której nie należy spożywać danego produktu, gdyż może on powodować zagrożenie dla zdrowia. Ten drugi nie oznacza, że po przekroczeniu wskazanej daty produkt jest niebezpieczny dla zdrowia. Chodzi o to, że po upływie wskazanego terminu producent nie gwarantuje już utrzymania takiej jakości produktu, jaką charakteryzował się on przed tym terminem.

Zmniejszenie ilości marnowanego jedzenia ma też przyczynić się do redukcji emisji CO2 do atmosfery, która ma miejsce podczas spalania wyrzucanej żywności.

 

Michał Jerzy Kowalczuk/fot.pixabay.com