Wapnowanie użytków zielonych jest bardzo ważne. Produkcja pasz na ekologicznych użytkach zielonych bazuje głównie na mieszankach bobowato-trawiastych.

Mieszanki te wymagają wyższego pH gleby niż same trawy. Gatunki te nie znoszą gleb kwaśnych, gdyż w takich warunkach niemożliwa jest symbioza z bakteriami brodawkowymi, które wiążą wolny azot z powietrza jest niemożliwa.

Wapnowanie poprawia odczyn gleby

Głównym czynnikiem poprawiającym powinny być obornik i komposty, a na gleby bardzo kwaśne – pHKCl poniżej 5,0 – należy zastosować mączkę wapienną lub inne nawozy wapniowo-magnezowe (dolomit, mączka bazaltowa, wapno magnezowe węglanowe lub krzemianowe). Dawki tych nawozów to maksymalnie 500 kg/ha dolomitu lub kredy pojeziornej albo 50–150 kg/ha mączki bazaltowej. Można je stosować na powierzchnię zadarnioną. Działają powoli, nie powodują nadmiernej mineralizacji materii organicznej i nadmiernego wymywania azotanów do wód gruntowych. Takie wapnowanie jest odpowiednie również na gleby lekkie.

Podstawą do wyznaczenia dawki nawozowej wapna powinna być wartość odczynu gleby oznaczona metodami analitycznymi. Na glebach mineralnych wapnowanie użytków zielonych jest bezwzględnie konieczne, gdy ich pH spadnie poniżej wartości 5,0, a nawozy wapniowe należy stosować w ilościach gwarantujących utrzymanie ich odczynu w przedziale pH KCl 5,5-6,5. Na glebach organicznych wapnowanie użytków zielonych jest bezwzględnie konieczne, gdy ich pH spadnie do wartości 4,5. Nawozy wapniowe na tych glebach należy stosować w ilościach gwarantujących utrzymanie ich odczynu w przedziale pH KCl 5,0-5,5. Wapnowanie gleb torfowych wzmaga proces murszenia, a tym samym przyspiesza ich degradację. Dlatego przy pH powyżej 5,0 gleb tych nie należy wapnować.

Wapnowanie w okresie pozawegetacyjnym

Zalecanym terminem wysiewu nawozów wapniowych na użytki zielone jest okres pozawegetacyjny, zwłaszcza późna jesień lub niekiedy wczesna wiosna, przed ruszeniem wegetacji roślin. Należy pamiętać o tym, że nie można łączyć zabiegu wapnowania z aplikacją nawozów naturalnych (gnojowicy i gnojówki).

Wapnowanie poprawia nie tylko odczyn gleby ale również jej strukturę i żyzność, pośrednio stymuluje także rozwój mikrofauny glebowej. Poprawia efektywność wykorzystanie przez roślinność składników nawozowych (fosforu i magnezu). Wapnowanie stymuluje rozwój roślin bobowatych oraz poprawienie jakości paszy.

Przy planowaniu zabiegu wapnowania trzeba również pamiętać, że jego skuteczność jest największa w drugim i trzecim roku. Wapń wprowadzony z nawozem na powierzchnię runi powoli, z prędkością 2-4 cm na rok, przenika do głębszych warstw gleby a tempo tego procesu zależy od ilości opadów i typu gleby.

Czytaj też: GUS: Produkcja nawozów azotowych we wrześniu wzrosła

cdr.gov.pl/fot.pixabay