Rośliny strączkowe pod względem korzyści płynących z ich uprawy były opisywane już u uczonego i pisarza rzymskiego Marka Terencjusza Warrona.
Stanowiły one od najdawniejszych czasów niezwykle istotny, drugi po zbożach, element diety ludzi żyjących na obszarze śródziemnomorskim.
Obecnie 33 procent gleb na świecie ulega stopniowej degradacji, z czego 20 procent obejmuje grunty orne, a 43 procent pastwiska.
Mają na to wpływ zjawiska takie jak erozja, zasolenie i urbanizacja. W trosce o środowisko naturalne, zaspokojenie potrzeb pokarmowych ludzkości i ograniczenie wykorzystania importowanej soi w paszach wykorzystywanych w żywieniu zwierząt, konieczne jest promowanie upraw roślin wysokobiałkowych i korzyści z wynikających.
Rośliny strączkowe zaliczane są do roślin z rodziny bobowatych. Uprawa roślin strączkowych wywiera szereg korzyści w produkcji roślinnej. Należy mieć świadomość, iż poza znaczeniem gospodarczym do zalet uprawy ,,straczków” zaliczają się czynniki ekonomiczne oraz przyrodnicze.
Rośliny strączkowe pełnią ważna role w żywieniu: są bardzo wartościowym pożywieniem dla ludzi oraz wysokobiałkową paszą dla zwierząt (zarówno w formie masy zielonej jak i nasion).
Strączkowe rośliny jadalne, które są uprawiane w klimacie umiarkowanym. to m.in: bób, ciecierzyca pospolita, groch zwyczajny, soczewica jadalna, fasola. Do roślin pastewnych zalicza się: łubin (żółty, biały czy wąskolistny), bobik, peluszka, seradela pastewna, wyka.
Czynniki ekonomiczne: rośliny te mają duży udział w poprawianiu wartości gleby poprzez zwiększenie produkcyjności, a korzystna rola w użyźnianiu gleby polega na poprawie bilansu azotu dzięki zdolności asymilacji azotu atmosferycznego.
Dzięki temu do gleby przedostaje się od 40-700 kg azotu na hektar (w zależności od warunków środowiskowych, gatunku czy poszczególnych szczepów bakterii). W związku z powyższym nie ma konieczności ponoszenia kosztów związanych z zakupem i zastosowaniem nawożenia azotowego dla roślin strączkowych, a w uprawach następczych zastosowanie mniejszej ilości azotu z nawozów mineralnych..
Do uprawy roślin wysokobiałkowych przysługują także dopłaty bezpośrednie, z wyszczególnieniem upraw na ziarno oraz pastewne. Przy składaniu wniosku o płatności bezpośrednie uprawy roślin strączkowych spełniają również wymogi utrzymania elementów proekologicznych (EFA)
Rośliny strączkowe charakteryzują się wysoką zawartością białka, a więc z powodzeniem mogą być wykorzystane w żywieniu zwierząt. Coraz częściej spotykaną praktyką jest zastępowanie importowanej soi roślinami strączkowymi pochodzącymi z własnego gospodarstwa.
Rośliny strączkowe uwalniają trudno dostępne związki wapnia oraz fosforu- dzięki głębokiemu systemowi korzeniowemu, roślina jest w stanie pobierać składniki pokarmowe z głębszych warstw gleby.
Uprawa roślin strączkowych dzięki dużej masie systemu korzeniowego przyczynia się również do zwiększenia zawartości substancji organicznej w glebie. Poprawie ulegają również właściwości fizyczne gleby w następstwie
rozluźniającego działania palowego systemu korzeniowego.
W płodozmianie zbożowo- rzepakowym rośliny strączkowe pełnią dwojakie zadanie, przerywają monokulturę, a także zapobiegają rozprzestrzenianiu się chorób podstawy źdźbła.
Warto również przypomnieć, że rośliny strączkowe posiadają wiele właściwości zdrowotnych.
Czytaj też: Odczyn gleby – wszystko co musisz wiedzieć
zodr.pl/fot.Pixabay