Chowacz brukwiaczek jest zaliczany jako jeden z najważniejszych i najgroźniejszych gospodarczo szkodników rzepaku. Ma tylko jedno pokolenie rocznie.

Objawy żerowania chowacza brukwiaczka są widoczne w postaci ukłuć na łodydze rośliny. Wraz ze wzrostem pędu głównego okaleczone miejsce wydłuża się i powstają cienkie rynny, zgrubienia oraz skrzywienie w kształcie litery S. W zaatakowanych miejscach łodygi roślin pękają, zwłaszcza po mrozach oraz deszczach. Zabieg chemiczny przeciwko szkodnikowi należy wykonać bardzo wcześnie, tuż po posadzeniu rzepaku i przed złożeniem jaj. Likwidację należy przeprowadzić po przekroczeniu progu szkody ekonomicznej.

Chowacz brukwiaczek w uprawach

Chowacz brukwiaczek to gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych. Chrząszcz ten jest największym z gatunków chowaczy, występujących w uprawie rzepaku ozimego. Dorosłe formy szkodnika mają długość ciała od 3,2 do 4 mm w kolorze szarym. Głowa chrząszcza jest wydłużona, a smukły ryjek zakrzywiony w dół. Larwy tego szkodnika mają długość 7 mm i są żółtawobiałe i beznogie. Głowa larw na początku jest barwy czarnej, jednak z czasem zmienia kolor na żółtobrązowy z charakterystyczną szczeciną widoczną w górnej części.

Larwy są stadium szkodliwym, żerującym wewnątrz pędów rzepaku do końca wegetacji. Dorosłe chrząszcze pojawiają się po zbiorach rzepaku ozimego, żerując wówczas na chwastach kapustowatych lub samosiewach rzepaku, poszukując następnie miejsca do zimowania. Szkodnik wykształca jedno pokolenie w ciągu roku.

Monitoring obecności chrząszczy na plantacjach rzepaku należy prowadzić od wczesnej wiosny. Do monitorowania można wykorzystać ,,żółte naczynia”, które muszą znajdować się co najmniej 20 m od krawędzi pola i być regularnie sprawdzane (dwa razy w tygodniu). Można również zastosować metodę czerpakowania (strząsania). Obserwacje należy wykonać rano lub wieczorem, kiedy chrząszcze są mniej ruchliwe. W zależności od wielkości pola, analizuje się od 100 do 150 roślin, wybierając losowo po 10 roślin z różnych punktów pola.

Jak zwalczać szkodnika

Zabieg chemiczny przeciwko szkodnikowi należy wykonać bardzo wcześnie, tuż po posadzeniu rzepaku i przed złożeniem jaj. Ponieważ inwazja chrząszczy może trwać długo, bezpośrednio po zabiegu (szczególnie w czasie upałów) konieczne jest ponowne sprawdzenie populacji chrząszczy w celu ustalenia potrzeby drugiego zabiegu. Likwidację należy przeprowadzić po przekroczeniu progu szkody ekonomicznej, czyli w momencie, gdy w ciągu najbliższych 3 dni średnia ilość chrząszczy w „żółtym pojemniku” wyniesie około 10. Podczas stosowania metody czerpakowania średnia wartość progu wynosi 2-4 chrząszczy na 25 roślin.

Ocenę szkodliwości należy wykonać 10 dni po całkowitym zakończeniu kwitnienia rzepaku ozimego (faza rozwojowa w skali BBCH 69). Bada się wówczas w różnych punktach pola po 10 roślin, w zależności od jego wielkości od 100 do 150 sztuk. Na plantacjach powyżej 2 ha należy zwiększyć liczbę punktów o 2 na każdy dodatkowy hektar. Sprawdza się, czy na roślinach występują uszkodzenia powodowane przez larwy chrząszcza, a następnie oblicza się procent roślin uszkodzonych przez szkodnika.

Czytaj też: Szkodniki łuszczynowe w rzepaku ozimym – jak zwalczać niebezpieczne larwy

cdr.gov.pl/fot.wikimedia,AfroBrazilian