Bakteryjna plamistość liści jest wywoływana przez bakterię Pseudomonas syringae, która występuje powszechnie w glebie.

Na powierzchnię liści dostaje się wraz z drobinkami gleby, które zostają wybite z powierzchni przez deszcz lub grad. Do tkanek dostaje się mechanicznie przez uszkodzoną tkankę, a także w miejscach, gdzie liście zostały uszkodzone przez szkodniki. W Polsce i w wielu krajach świata ma status organizmu kwarantannowego.

Bakteryjna plamistość liści w uprawach

Objawy można zaobserwować podczas dłuższych okresów deszczu. Jeśli nasze uprawy zaatakuje bakteryjna plamistość liści, na blaszkach liściowych pojawią się charakterystyczne plamki o nieregularnym kształcie, kolorem zbliżonym do szarego. W warunkach zwiększonego stresu chorobowego, na powierzchni mogą pojawić się zmiany martwicze.

Pseudomonas syringae występuje powszechnie w glebie. Gatunek ten został wyizolowany i po raz pierwszy opisanyw 1904 r. Później zaczęto go odkrywać u wielu gatunków roślin, również jako pasożyta. Opisano wiele jego odmian. Każdy z nich jest monofagiem, pasożytującym na konkretnym gatunku rośliny. W sumie opisano ponad 50 szczepów tego gatunku.

Zabiegi ochronne

Przeciwko chorobie nie stosuje się środków chemicznych, w celu ochrony plantacji przed bakteryjną plamistością liści. Bakteryjna plamistość liści jest chorobą o niewielkim znaczeniu gospodarczym. W przypadku wykrycia choroby (skala BBCH 37-39) procent zarażonych roślin można obliczyć, obliczając liczę roślin wykazujących chorobę w następujący sposób: analiza 25 roślin (pięć kolejnych roślin w pięciu sąsiednich rzędach). Analizę przeprowadzamy w czterech losowo wybranych lokalizacjach na polu. W przypadku lasów osadzonych powyżej 2 hektarów za każdy dodatkowy hektar trzeba dodać 1 punkt.

Czytaj też: Choroby łubinów, czyli grzyby i pleśń niszczące twoje uprawy

cdr.gov.pl/fot.wikimedia,Jerzy Opioła