Alternarioza ziemniaka to choroba atakująca porażone bulwy ziemniaka, ale główne resztki pożniwne rośliny, z której składa się ziemniak.

Cechą charakterystyczną sprawców choroby jest ich zdolność do atakowania głównie roślin osłabionych, będących w stresie lub starzejących się. Pierwsze objawy choroby pojawiają się na najstarszych liściach piętra dolnego, od początku fazy wzrostu pędów – zakrywania rzędów i międzyrzędzi (skala BBCH 31-32) do fazy zawiązywania pąków kwiatowych i kwitnienia (skala BBCH 51-65), a nawet do fazy zamierania roślin (skala BBCH > 90).

Kiedy zwalczać alternariozę ziemniaka?

Alternarioza ziemniaka powinna być zwalczana przez cały okres, kiedy roślina wegetuje – od fazy pędów, po fazę wymierania. Objawy muszą objąć ponad 10 procent analizowanych roślin.

Jak podaje portal cdr.gov.pl „ocenę należy przeprowadzić w kilku losowo wybranych punktach pola, analizując po 100 roślin ziemniaka. Należy obliczyć procent porażonych roślin. Obserwacje należy przeprowadzić w okresie dojrzewania owoców i nasion (skala BBCH 85-89). Na polu o powierzchni do 1ha należy ocenić w różnych losowo wybranych punktach po 25 roślin, ogółem 100-150 roślin. Na większych plantacjach liczbę obserwacji należy proporcjonalnie zwiększyć. Pierwszy i ostatni punkt oceny powinien być oddalony od brzegu pola, o co najmniej 10 metrów.”

Stopień porażenia roślin oceniamy według trzystopniowej skali.
• porażenie słabe: nekrozy pokrywają do 25% powierzchni asymilacyjnej rośliny,
• porażenie średnie: nekrozy pokrywają 25-50%, powierzchni analizowanej rośliny,
• porażenie silne: nekrozy pokrywają ponad 50% powierzchni asymilacyjnej rośliny.

Alternarioza ziemniaka i inne choroby bulw

Alternarioza ziemniaka to nie jedyna choroba atakująca ziemniaki. Inną jest czarna nóżka, którą wywołują specyficzne bakterie z gatunku Pectobacterium atrosepticum (kiedyś nazywane Erwinia carotovora subsp. Atroseptica).

Bakteria ta należy do rodziny Entero–bacteriaceae i rodzaju Pectobacterium. Głównym źródłem przenoszenia choroby w kolejnym sezonie są bulwy. W okresie wegetacji bakterie mogą być przenoszone na plantacje przez wodę (deszcz i podlewanie), owady i pająki, a także przez zmiany w postaci pęknięć. Choroba ta może wystąpić przed wzejściem (zgnilizna nasion), powschodowo i podczas całego rozwoju ziemniaka (infekcja wtórna).

Nie ma żadnych chemikaliów, które zapobiegałyby chorobie, jaką jest czarna nóżka. Chorobę można ograniczyć poprzez: przestrzeganie prawidłowego płodozmianu, stosowanie zdrowego materiału rozmnożeniowego, dokładnie i terminowe wykonanie selekcji negatywnej w okresie wegetacji.

Ocenę należy przeprowadzić w kilku losowo wybranych punktach pola, analizując po 100 roślin ziemniaka. Należy obliczyć procent porażonych roślin. Obserwacje należy przeprowadzić w okresie dojrzewania owoców i nasion (skala BBCH 85-89).

Czytaj również: Kolorowe ziemniaki – okazy pola doświadczalnego z Boguchwały

Cdr.gov.pl /fot.pixabay