Uprawa rzepaku – wymagania klimatyczne i glebowe

Uprawa rzepaku jest jedną z upraw o największym znaczeniu, zarówno w Polsce, jak i w krajach Unii Europejskiej. Polska jest jednym z największych producentów rośliny w Europie. Rzepak jest cenną rośliną w płodozmianie, która wywiera korzystny wpływ na stan środowiska glebowego – stanowi element zapobiegający monokulturze.

Uprawa rzepaku – wymagania wodne

Uprawa rzepaku ozimego udaje się w rejonach o wysokiej wilgotności powietrza z rozłożonymi równomiernie opadami atmosferycznymi w granicach 600-700 mm rocznie przy średniej temperaturze powietrza osiągającej ponad 7,5°C. Roślina jest wrażliwa na długo występujące susze, a wysokość uzyskanego plonu uzależniona jest bezpośrednio od ilości opadów. Dzięki głęboko sięgającemu systemowi korzeniowemu, roślina ma zdolność do przezwyciężenia krótkotrwałego niedoboru wody.

Uprawa rzepaku – wymagania klimatyczne

Roślina korzystnie reaguje na okres wegetacji możliwie długi i ciepły, trwający od wysiewu nasion do spoczynku zimowego. W tym też okresie do uformowania rozety – składającej się z 8-12 liści – uprawa rzepaku potrzebuje około 75-85 dni i temperatury minimum 5°C. Warto pamiętać o tym, że stopniowe obniżanie się temperatury przed nadejściem pierwszych przymrozków i zimy umożliwia odpowiednie zahartowanie się roślin. Duże straty powstają wyłącznie w sytuacji, w której występują nagłe i silne mrozy po ciepłej i łagodnej jesieni oraz wówczas, gdy mrozy przerywane są nawrotami ciepła.

Czytaj także: Piątka dla zwierząt. Senackie poprawki nie rozwiązują wszystkich problemów

Wymagania glebowe, a uprawa rzepaku

Uprawa rzepaku powinna być prowadzona na glebach żyznych, głębokich, zasobnych w próchnicę oraz wapń o przepuszczalnym podłożu. Najlepszymi glebami są te z kompleksu pszennego bardzo dobrego i dobrego i żyznego bardzo dobrego. Roślina udaje się na glebach o wysokiej kulturze, zbilansowanym odczynie i co najmniej średniej zasobności w potas, magnez i fosfor – takie podłoże gwarantuje najwyższą plenność. Rzepak może być uprawiany na podłożu średnim kompleksu pszennego wadliwego i żytniego dobrego, jednak trzeba liczyć się z tym, że plony będą znacznie niższe. Nie powinno się wysiewać rzepaku na glebach piaszczystych, suchych, niedrenowanych, nieprzepuszczalnych, podmokłych i zakwaszonych. Należy pamiętać, że na niskich torfach system korzeniowy rośliny może być uszkadzany na skutek ruchów górnej warstwy gleby w okresie zimy. Torfy wysokie nie nadają się pod uprawę z tych samych względów i dodatkowo są ubogie w składniki pokarmowe. Często mówi się o tym, że rzepak ozimy powinien być uprawiany na tak samo zasobnej glebie jak burak cukrowy.

odr.pl/fot. pixabay