Sucha zgnilizna kapustnych – nie pomyl jej ze zgnilizną twardzikową!

Sucha zgnilizna kapustnych jest najpopularniejszą i najgroźniejszą chorobą rzepaku. Zagraża plantacji aż od wschodu poprzez jej zbiory. Straty szacuje się na poziomie od 500 kg do tony nasion na 1 hektar. Ze względu na pierwotne objawy często mylona jest ze zgnilizną twardzikową. Patogen ten inaczej nazywany jest Phoma lingam.

Sucha zgnilizna kapustnych, a zgnilizna twardzikowa

Obok zgnilizny twardzikowej sucha zgnilizna kapustnych jest najgroźniejszym patogenem rzepaku. Porażona roślina jest podatna na inne choroby. Przed zbiorami porażony rzepak szybko zasycha i w związku z tym często mylona jest ta choroba ze zgnilizną twardzikową. Dopiero wnikliwa analiza dają możliwość wysnucia prawidłowych wniosków co do rodzaju porażenia. W ostatnich latach rolnicy odnotowali wzrost zachorowań rzepaku na suchą zgniliznę kapustną. Tylko zdrowe rośliny dają wysokie plony, dlatego tak ważne jest prawidłowe zmianowanie oraz odpowiednia ochrona fungicydowa.

Sucha zgnilizna kapustnych – opis infekcji

Patogen ten inaczej nazywany jest Phoma lingam. Jego szybkie rozprzestrzenianie się oraz wszechobecność wynika z kilku podstawowych aspektów. Po pierwsze może rozmnażać się płciowa i bezpłciowo. Ponadto zarodniki workowe mogą być przenoszone wraz z podmuchami wiatru na odległość nawet kilku kilometrów. Co więcej poraża wiele roślin z grupy kapustnych, a ostatnim z aspektów wskazujących na fakt dużej obecności suchej zgnilizny kapustnych jest wysoka ilość zarodników workowych w glebie, która wykorzystywana jest do częstych upraw. Sucha zgnilizna kapustnych wywoływana jest przez dwa biotypy grzybów:

• Leptosphaeria biglobosa,
• Leptosphaeria maculans,

z czego najbardziej szkodliwy jest drugi z wyżej wymienionych biotypów. Najczęściej atakuje pędy, uszkadzając przy tym szyjkę korzeniową. Ponieważ wpływa na silny przerost tkanek dolnych części pędów roślina szybko zasycha. Porażona roślina wykształca drobne nasiona, które charakteryzują się tendencją do szybkiego osypywania się. Natomiast biotyp Leptosphaeria biglobosa pojawia się na liściach w postaci białych plam z czarnymi piknidiami. Wiosną przenosi się na łodygi i wywołuje przedwczesne zasychanie rośliny. Natomiast jesienią wpływa na słabszą wydajność fotosyntetyczną, dlatego też trzeba szczególnie uważać na wymarznięcie upraw. Mimo mniejszych wyrządzanych szkód trudniejszym grzybem do zniszczenia jest Leptosphaeria niglobosa, która wymaga zastosowania specjalistycznej ochrony.

Czytaj także: Europejski Zielony Ład – czy stać nas na nowy plan Komisji Europejskiej?

Sucha zgnilizna kapustnych  zwalczanie infekcji

Walkę z chorobą przeprowadza się na dwóch płaszczyznach – chemicznej oraz agrotechnicznej. Szkodliwość suchej zgnilizny kapustnej można ograniczyć poprzez następujące zabiegi rolnicze: prawidłowo przeprowadzony płodozmian z uwzględnieniem przerw w uprawie rzepaku na danym terenie; szybki rozkład resztek pożniwnych; systematyczne niszczenie chwastów z gatunku kapustowatych; wysiew odmian odpornych na powyższą chorobę. Jeżeli zabiegi agrotechniczne nie są możliwe należy przeprowadzić opryski chemiczne, które wykonywane są dwukrotnie raz jesienią, a drugi raz wiosną. Ze względu na fakt, że sucha zgnilizna kapustnych wywoływana jest przez dwa biotypy grzybów najlepiej stosować do walki z nią preparaty o wielokierunkowym działaniu. Pozwala to nie tylko zabezpieczyć plantację przed suchą zgnilizną kapustnych, ale i innymi chorobami.

Źródło: ug/fot. pixabay