Strzyżenie owiec – fach, którego podstawy nie zmieniają się od lat

Strzyżenie owiec to proces przeprowadzany przez hodowców w stadzie dwa razy do roku. Wełna owcza jest powszechnie ceniona za szereg cennych właściwości – jest jednym z podstawowych surowców wykorzystywanych do produkcji tkanin oraz dodatek do materiałów z włókien syntetycznych. 

Strzyżenie owiec, kilka kluczowych zasad 

Strzyżenie owiec jest procesem, który najkorzystniej przeprowadzić dwa razy w ciągu roku: miesiąc przed stanówką (tryki) oraz miesiąc przed wykotami (matki). Owce zakwalifikowane do zdjęcia runa nie powinny być pojone i karmione przez 12 godzin przed planowanym strzyżeniem. Podczas procesu należy uważać, żeby runo zostało zdjęte ze zwierzęcia w całości, ponieważ ułatwia to sortowanie wełny. Ponadto nie powinno się dopuścić do zmoczenia lub zabrudzenia runa. Strzyżenie owiec należy przeprowadzić równomiernie, możliwie jak najbliżej skóry owcy oraz w tak staranny sposób, żeby nie zaciąć ani skaleczyć skóry osobnika. Jeśli jednak dojdzie do skaleczenia powinno się zdezynfekować miejsce przerwanej ciągłości skóry. Podczas strzyżenia ciężarnych owiec trzeba pamiętać o ostrożnym podejściu, które nie spowoduje poronienia zwierzęcia. Po prawidłowo przeprowadzonym procesie zdejmowania runa, otrzymaną wełnę należy rozłożyć w celu wysuszenia. Proces suszenia, określany również dojrzewaniem runa, trwa od 48 do 72 godzin i polega na wyeliminowaniu nadmiaru wilgoci z wełny. Spakowanie świeżego surowca do worków, może spowodować, że wełna zaparzy się i spleśnieje, co w efekcie doprowadzi do strat ekonomicznych – obniżenia wartości fabrycznej i handlowej wełny.

Zobacz także: Polski drób rządzi na Ukrainie! Nikt nie eksportuje tam tyle, co polscy rolnicy!

Strzyżenie owiec – jakie są rodzaje wełny?

Wełnę z owiec można podzielić na dwa główne rodzaje – jednolitą i mieszaną. Pierwszy rodzaj w większości składa się z włosów puchowych (merynos). Merynos to najpowszechniejsza rasa owiec w Polsce. Natomiast drugim rodzajem jest wełna mieszana, która składa się z włosów puchowych, przejściowych oraz rdzeniowych. Ten rodzaj wełny najczęściej pochodzi od  strzyżenia owiec raz prymitywnych m.in. polskiej owcy górskiej i wrzosówek. W zależności od rasy owcy wełnę można podzielić na cienką, średnią oraz grubą. Owce merynosowe dają wełnę jednolitą cienką, natomiast rasa długowełnista i nizinna daje wełnę grubą i średnią.

Strzyżenie owiec – najbardziej popularna rasa

Merynos polski jest najpopularniejszą krajową rasą owiec. Osobniki cechuje średnio długi oraz szeroki tułów i dobrze rozwinięta klatka piersiowa. Maciory mogą osiągnąć masę ciała około 60-70 kg, natomiast barany około 100-120 kg. Wełna merynosów charakteryzuje się wysoką jakością i można ją hodować praktycznie w całym kraju. Rasa należy do typu owiec o okrywie jednolitej i wełnistej, którą określa się również mianem runa zamkniętego – zwartego i nierozpadającego się po zdjęciu w przeciwieństwie do runa otwartego. Runo merynosów osiąga przyrost roczny na poziomie 7-8 cm, co przekłada się na około 7-10 kg wełny z baranów i 5-6 kg z macior. Umaszczenie rasy jest zazwyczaj białe, choć merynos polski barwny może charakteryzować się czarną, srebrną lub brązową wełną. Runo obrasta owce od głowy aż po okolicę oczu, przez tułów i nogi. Strzyżenie owiec zazwyczaj przeprowadza się na całości ciała owcy, pozostawiając jedynie nogi poniżej stawów skokowych.

odr.pl/fot. pixabay