Sokoły wędrowne zamieszkają w Nadleśnictwie Lubartów

W ramach programu odbudowy populacji, do Nadleśnictwa Lubartów trafiły sokoły wędrowne. Ptaki zamieszkają na pobliskiej wieży przeciwpożarowej. Leśnicy nie kryją zadowolenia, że mogą pomóc w restytucji tego gatunku. Sokoły niestety nie są najliczniejszą grupą ptaków w Polsce. Zmniejszenie populacji tych ptaków było spowodowane najprawdopodobniej stosowaniem środków ochrony z dodatkiem DDT oraz zwalczanie ich przez hodowców drobiu, gołębi, myśliwych i właścicieli stawów hodowlanych.

Sokoły wędrowne trafiły do Nadleśnictwa Lubartów

Do Nadleśnictwa Lubartów trafiły dwa sokoły wędrowne pochodzące ze Stacji Badawczej Polskiego Związku Łowieckiego w Czempiniu koło Poznania zajmującej się od lat hodowlą sokoła wędrownego oraz koordynowaniem programu jego restytucji w całym kraju. Ptaki trafią do przejściowego lokum na wieży przeciwpożarowej.

Ptaki umieszczono w specjalnej klatce adaptacyjnej, która poza pełnieniem roli sztucznego gniazda będzie sprzyjała szybkiej aklimatyzacji sokołów w nowym środowisku. Tak naprawdę po około dwóch tygodniach samce powinny już swobodnie latać i polować. Po osiągnięciu pełnej samodzielności, z pewnością oddalą się od tego miejsca, choć mamy nadzieję, że nawet przy prowadzeniu koczowniczego trybu życia i przemierzaniu tysięcy kilometrów, będą powracały na teren Nadleśnictwa Lubartów.

– informuje Henryk Mąka ze Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu.

Sokoły wędrowne trafiły do placówki w ramach prowadzonego od 1993 r. programu restytucji tych ptaków, który umożliwił powrót przedstawicieli tego cennego gatunku w dawne miejsca naturalnego występowania, odbudowując populację, która wyginęła na skutek niekorzystnych zmian środowiskowych w latach 60. XX w.

Niespełna trzydzieści lat temu sokół wędrowny był w Polsce gatunkiem skrajnie zagrożonym. Dzięki usilnym staraniom myśliwych i pasjonatów sokolnictwa, na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci udało się nie tylko uratować, lecz także odbudować jego populację. Potwierdzenie tych słów stanowi zaobrączkowanie w tym roku aż stu sokołów pochodzących z naturalnych lęgów. To dobrze rokuje na kolejne lata. Osobniki, które wsiedlono w Lubartowie, wzmocnią populację w południowo-wschodniej części Polski.

– wyjaśnia Andrzej Tomasiak z Zarządu Okręgowego PZŁ w Lublinie.

Leśnicy pomogli łani daniela. Podarowali zwierzęciu protezę nogi

Sokoły wędrowne – odbudowa populacji

Leśnicy z Nadleśnictwa Lubartów nie kryją zadowolenia, że mogą przyczynić się do odbudowy populacji tego gatunku. Skuteczna ochrona ptaków szponiastych, także na terenie Lasów Państwowych, jest możliwa dzięki współpracy wielu podmiotów i osób. Sokoły wędrowne niestety nie są najliczniejszą grupą ptaków w Polsce. Obecnie w naszym kraju znajduje się około 40 par lęgowych, w tym tylko 12 stanowisk leśnych. Dlatego każde nowe pisklę jest obecnie na wagę złota .

Zmniejszenie populacji tych ptaków było spowodowane najprawdopodobniej stosowaniem środków ochrony z dodatkiem DDT. Zatrute owady były zjadane przez inne ptaki, a te z kolei były pożywieniem dla sokołów. Przedostające się w mięsie DDT wywoływało u samic sokoła zaburzenie gospodarki wapniowej przy tworzeniu jaj. Te, mając miękką skorupę, często ulegało łatwemu zniszczeniu przez samo ich wysiadywanie przez sokoły wędrowne.

Dodatkowym czynnikiem ograniczającym populacje sokoła, tak jak innych ptaków drapieżnych było zwalczanie ich przez hodowców drobiu, gołębi, myśliwych i właścicieli stawów hodowlanych.

– powiedział ornitolog Mariusz Urban, członek Komitetu Ochrony Orłów.

lasy.gov.pl/fot.facebook,Urząd Miasta Lubartów/fot.Nadleśnictwo Lubartów