Ptasia grypa ograniczy eksport produktów drobiowych z Rosji?

Ptasia grypa pojawiła się na Syberii. Wykrycie nowego ogniska może skutkować zamknięciem przedsiębiorstw w regionie zajmujących się dostawami na rynki zagraniczne. Jednak jak twierdzą analitycy branżowi, biorąc pod uwagę czynniki wspierające potencjał eksportowy kraju, nie będą one miały istotnego wpływu na roczną wielkość eksportu. Wpływ mogą mieć jednak inne czynniki, poważniejsze od choroby.

Ptasia grypa na Syberii

Jak mówi Albert Davleev, prezes ds. strategii rolno-spożywczych po tym jak ptasia grypa została zarejestrowana w czterech regionach Syberii, eksport z regionów Czelabińska i Omska do krajów Unii Celnej został zabroniony. Wstrzymano również dostawy z regionu Czelabińska do Chin. Z punktu widzenia zakazu dostaw, zdaniem Davleeva, najbardziej ucierpiał region Czelabińska, w którym działają dwa duże przedsiębiorstwa drobiarskie - Zdorovaya Ferma i Ravis.

Konstantin Korneev, dyrektor wykonawczy Rincon Management, mówi, że nie jest jeszcze jasne, jaki scenariusz ograniczeń z powodu wybuchów ptasiej grypy zostanie opracowany.

Zarówno cały region, jak i wydzielone strefy zagrożenia w ramach regionalizacji mogą zostać zamknięte. Oczywiście najlepszym scenariuszem jest nałożenie ograniczeń tylko w granicach stref zagrożonych.

– dodaje.

Od kilku dni ptasia grypa jest tematem aktywnych dyskusji pomiędzy Rosselchoznadzor a Generalną Administracją Celną ChRL. Firma przypomina partnerom, że oprócz zasady regionalizacji, zasada podziałów jest ustalona w umowach dwustronnych.

Zasada ta pozwala nie zamykać eksportu z całego regionu i pod warunkiem kontroli wszystkich obiektów jednego kompleksu drobiarskiego, jeśli nie znajduje się on w strefie kwarantanny, wówczas dostawy z niego mogą być dozwolone. Jeśli więc zasada podziału na segmenty zostanie zastosowana do przedsiębiorstw w regionie Czelabińska, będą one mogły nadal eksportować swoje produkty.

– przypomina Davleev.

Nieznana substancja doprowadziła do śmierci tysięcy ryb w Czechach!

Ptasia grypa nie wpłynie na ogólny eksport

Eksperci zauważają jednak, że eksportujące są wystarczająco duże, wolumen eksportu nie może przekroczyć 10% ich rocznych zdolności. Dlatego też ptasia grypa i związane z nią ograniczenia eksportowe, nawet jeśli zostaną wprowadzone, raczej nie wpłyną poważnie na wielkość eksportu mięsa drobiowego z kraju.

Davleev dodaje, że niemożliwe jest by ptasia grypa została zablokowana na wolności, ale całkiem możliwe jest kontrolowanie wybuchów choroby w sektorze prywatnym. Sezon migracji ptaków w regionach, w których wykryto wirusa, dobiega końca, a współczynnik przenoszenia choroby gwałtownie spadnie.

Co więcej, wszystko będzie zależało od tego, jak służby weterynaryjne na szczeblu lokalnym będą w stanie kontrolować stan drobiu i szczepić na prywatnych działkach przydomowych - to stamtąd z reguły wirus trafia do przedsiębiorstw drobiarskich.

– zauważa.

Jednak ptasia grypa nie jest jedynym czynnikiem, który może hamować rozwój eksportu produktów drobiowych. Zmniejszyć konkurencyjność produktów na rynkach zagranicznych mogą w szczególności nadmierne wymagania dotyczące dopuszczalnych poziomów pozostałości leków weterynaryjnych w rosyjskich produktach drobiowych. W ostatnim czasie uczestnicy rynku, poprzez stowarzyszenia branżowe, zwrócili się więc do szefowej Rospotrebnadzor Anny Popowej z prośbą o przyspieszenie przyjęcia zmian w przepisach Unii Celnej „O bezpieczeństwie żywności” w zakresie ustalania dopuszczalnych poziomów pozostałości leków weterynaryjnych w produktach drobiowych. Innym czynnikiem ograniczającym potencjał eksportowy jest droga śruta sojowa.

Ze względu na zakaz używania soi GMO nasz posiłek jest o 30% droższy niż w Brazylii i Stanach Zjednoczonych oraz 15-20% droższy niż w Europie. Zwiększa to koszt produkcji, znacznie zmniejszając jej konkurencyjność,

– wyjaśnia Davleev.

Konstantin Korneev dodaje, że oprócz barier regulacyjnych uniemożliwiających eksport istnieją również bariery produkcyjne i logistyczne. Wśród nich słaba promocja produktów na rynkach zagranicznych, brak wyspecjalizowanej i rozproszonej sieci centrów transportowo-logistycznych, relatywnie wysoki koszt pasz, rozbieżność między terminem przydatności do spożycia a praktyką międzynarodową.

meatinfo.ru/fot.pixabay