Szparagi to bardzo zdrowe i niskokaloryczne warzywa wieloletnie, których częścią użytkową są młode pędy. Rozróżniamy odmianę białą i zieloną.

Jako warzywo uprawiane były już w starożytności przez Egipcjan, Greków i Rzymian. Ci ostatni konserwowali je w sosie własnym, a spożywali na gorąco z roztopionym masłem, solą, pieprzem i kroplą cytronu. Obecnie największym ośrodkiem produkcji tego warzywa są Chiny. Szparag jest warzywem cenionym ze względu na walory smakowe i lekkostrawność, przy czym jadalne są młode pędy zwane zwyczajowo szparagami lub wypustkami szparagów.

Szparagi – wygląd i cechy charakterystyczne 

Szparagi tworzy nagi, obły i prosty pęd nadziemny, który osiąga do 1,5 m wysokości. W dolnej części jest nierozgałęziony, okryty nielicznymi i rzednącymi ku górze, skrętoległymi, łuskowatymi liśćmi, zaś w górnej części jest silnie, wiechowato rozgałęziony. Liście wspierające odgałęzienia są wydłużone w kolczastą ostrogę. W górnej części pędu wyrastają wznoszące się odgałęzienia boczne pędu. U nasady gałązek oraz rosnących na gałązkach wyrastają pęczki 3-15 gałęziaków, które pełnią funkcję asymilacyjną. Są proste, obłe, ostro zakończone i osiągają 1-3 cm długości. 

Część podziemną szparaga tworzy kłącze nazywane karpą, z którego wyrasta zwykle kilka pędów nadziemnych oraz liczne, grube, pełniące funkcję spichrzową, szare korzenie. Co roku wyrastają z nich włókniste korzenie boczne służące do pobierania wody i substancji pokarmowych, obumierające po zakończeniu wegetacji. System korzeniowy może sięgać nawet do około 3 m głębokości  i 2,5 m szerokości, jednak główna masa korzeni znajduje się na głębokości około 1 m. 

Szparagi tworzą drobne, zwisające, dzwonkowate, żółtawe lub jasnozielone kwiaty, które wyrastają z rozgałęzień w górnej części pędu. Kwiaty męskie i żeńskie zwykle tworzą się na różnych roślinach (gatunek dwupienny), choć zdarzają się i kwiaty obupłciowe. Po przekwitnięciu pojawia się kulista, czerwona, trzykomorowa jagoda o średnicy 6-10 mm. Wewnątrz owocu znajduje się do 6 czarnych, kulisto-owalnych nasion o siateczkowato pomarszczonej powierzchni.

Warto też zapoznać się licznymi prozdrowotnymi właściwościami, jakie posiadają szparagi.

Prawidłowa uprawa i zbiór szparagów

Szparagi najlepiej sadzić na glebach żyznych, przepuszczalnych i umiarkowanie wilgotnych o pH 6,0-7,5. Zbyt ciężkie i wilgotne gleby są najczęstszą przyczyną gnicia i obumierania karp. Stanowisko pod uprawę szparagów powinno być słoneczne i osłonięte przed wiatrem. Silne wiatry mogą powodować wyłamywanie się pędów.

Jesienią w roku poprzedzającym sadzenie karp należy głęboko przekopać glebę. Spulchnianie jest bardzo ważne, gdyż wpływa korzystnie na wzrost głębokiego systemu korzeniowego szparagów, co bezpośrednio prowadzi do zwiększenia plonów. Ponadto nie można zapomnieć o zasileniu gleby nawozem organicznym. W tym celu doskonale sprawdzi się obornik, ziemia kompostowa lub nawozy zielone.

Zbiór szparagów rozpoczyna się zwykle w 3 roku uprawy i kontynuuje przez kolejne 10-12 lat. Należy jednak pamiętać, że w pierwszych i ostatnich latach plonowanie szparagów jest mniejsze. Decyzję o rozpoczęciu pierwszego zbioru dokonujemy pod koniec wegetacji drugiego roku uprawy. Jeśli pojedyncze szparagi osiągnęły co najmniej 150 cm wysokości i wytworzyły po kilka grubych pędów, wówczas jest to znak, że w kolejnym sezonie można spodziewać się plonów. Jeśli przyrosty będą mniejsze to pierwszy zbiór warto przesunąć o jeden rok.

Czytaj też: Zielone szparagi w tym roku będą drogie przez problemy w produkcji

wikipedia.org/fot.Pixabay