O tym co ważne dla polskiej wsi.

Czyste powietrze czysty zysk Czyste powietrze czysty zysk
Talk icon

Informacje

03-10-2021

Autor: Sebastian Wroniewski

Ślimaki – choroby ślimaków, objawy i naturalni wrogowie

Ślimaki

Ślimaki są bardzo liczną i zróżnicowaną gromadą mięczaków. Szacuje się, że na ziemi może występować nawet 240 000 gatunków tych stworzeń. Te mięczaki pełnią ważną rolę w obiegu i rozkładzie materii organicznej w przyrodzie.

Ślimaki i ich wrogowie naturalni

Ślimaki mają stosunkowo wielu wrogów, a obficie wydzielany śluz nie zawsze jest skuteczną bronią. Jest całkowicie nieskuteczny podczas ataku wielu gatunków ssaków. Polują na nie jeże, krety, ryjówki oraz gryzonie: szczur wędrowny, myszy, nornice.

Amatorami ślimaków są też np. chrząszcze i ich larwy. Atakują one w ten sposób, że drażnią lub wczepiają się swoimi żuwaczkami w głowę ślimaka, a ten chowając się do muszli, wciąga go ze sobą i w środku rozpoczyna się pożeranie mięczaka.

Ślimakami nie gardzi też większość płazów. Duże żaby i ropuchy zjadają młode osobniki. Także ptaki mają swój udział w przetrzebianiu ślimaków. Należą do nich m.in.: kos, drozd, wrona, kawka, gawron, sójka, kruk, dzięcioł. Hodowane przez nas kury lub kaczki także będą zagrożeniem dla mięczaków.

Milion złotych z budżetu Mazowsza na usuwanie skutków burz w Radomskiem

Ślimaki - choroby, pasożyty

Pomijając naturalnych wrogów, ślimaki narażone sąSlimaki też na choroby pasożytnicze, zatrucia czy uszkodzenia mechaniczne prowadzące do ich śmierci.

Leczenie jest mało skuteczne i prawie niemożliwe. Najczęściej zły stan ślimaka daje się zauważyć, gdy jest już w stanie agonalnym: może np. wystąpić częściowy paraliż, zmienia się kolor ciała, zazwyczaj na żółtawy lub zielonkawy, z muszli wylewa się ciecz. Jest już za późno na jakąkolwiek pomoc. Reproduktory zaatakowane przez grzyby zaprzestaną kopulacji, osłabnie przyjmowanie pokarmu, a zarodki jaj zaczną zamierać. Zwierzęta hodowane w dużym zagęszczeniu zarażają się nawzajem. Szczególnie duże straty mogą wystąpić na etapie rozrodu i wylęgu – jajeczka atakowane są przez grzyby pleśniowe i roztocza, wyglądające jak małe, białe „pajączki”. Pojawienie się tego pasożyta może zdziesiątkować naszą hodowlę, podobnie jak meszki i ich larwy. Długotrwała, nadmierna wilgotność powietrza powyżej 90%, zbyt mokre podłoże, mogą wywołać także choroby fizjologiczne, kończące się zazwyczaj tak samo – śmiercią ślimaka.

Nie mniej groźne są zatrucia – wywołane skażoną paszą lub chemikaliami wnikającymi przez skórę ślimaka. Niewielkie uszkodzenia mechaniczne muszli zazwyczaj nie są groźne. Zwierzę samo ją odbuduje, jednak zbyt duże uszkodzenie spowoduje, że ślimak zdechnie. Takie uszkodzenia powstają najczęściej na skutek upadku z dużej wysokości na twarde podłoże lub nieostrożnego obchodzenia się ze ślimakiem przez hodowcę (np. zbyt mocne ściśnięcie muszelki palcami, przygniecenie).

Ślimaki - co robić, aby zapobiegać występowaniu chorób?

Jak wspomnieliśmy wcześniej, ślimaki narażone są na choroby pasożytnicze i zatrucia. Aby zminimalizować niebezpieczeństwo występowania chorób i pasożytów, zalecane są rygorystyczne zabiegi profilaktyczne:

  • zakup zdrowych i dojrzałych reproduktorów ze świadectwem zdrowia przy zakładaniu hodowli;
  • wykorzystywana w hodowli gleba musi być pobierana z miejsc wolnych od biologicznych i chemicznych skażeń;
  • pH gleby wykorzystywanej w kubkach lęgowych powinno być lekko kwaśne (pH 6,5);gleba w kubkach lęgowych po wykorzystaniu powinna być każdorazowo zmieniana lub, jeśli jest taka konieczność, użyta po raz drugi pod warunkiem dokładnego jej oczyszczenia z odchodów. Nie może jednak zawierać nawet śladu pleśni;
  • do inkubacji jaj zaleca się gleby torfowe o odczynie pH 3,5-4,5 – kwaśny odczyn ogranicza rozwój bakterii i grzybów pleśniowych. Jeśli wylęgnięte ślimaczki przechowujemy w kuwetach – nie wolno dopuścić do przegęszczenia i zbyt dużej wilgotności. Mokre podłoże będzie nie mniej groźne od najgorszych pasożytów;
  • ule, skrzynie, kuwety i wszelkie inne narzędzia wykorzystywane do hodowli muszą być wcześniej zdezynfekowane (można użyć środka o nazwie Virkon). To samo dotyczy całego pomieszczenia;
  • przestrzeganie wymogów mikroklimatycznych (światło, wilgotność, temperatura, wentylacja), co zminimalizuje niebezpieczeństwo chorób fizjologicznych;
  • paszę podajemy z pewnego źródła, z komponentów nieprzeterminowanych. Należy przechowywać ją w suchym i chłodnym miejscu, zabezpieczonym przed myszami i szczurami;
  • przestrzeganie codziennej higieny w pomieszczeniu, w szczególności niezalegania starej paszy w karmnikach i usuwania odchodów z uli reprodukcyjnych;
  • dobrym działaniem profilaktycznym jest stosowanie naparu z młodej pokrzywy. Można co mniej więcej 2 tygodnie spryskiwać nim ślimaki;
  • gleba w parkach powinna być wolna od świeżych nawozów i skażeń chemicznych. Po jesiennym zbiorze ślimaków – przekopana i lekko zwapnowana.

cdr.gov.pl/fot.pixabay

swiatrolnika.info 2023