Skrzyp błotny występuje na brzegach jezior i strumieni, bagnach i rozlewiskach. Zawiera substancje chemiczne, które są trujące dla koni m.in. tiaminazę.

Skrzyp błotny (Equisetum palustre) to gatunek rośliny należący do grupy Equisetopsida. Jest szeroko rozpowszechniony w chłodniejszych regionach Ameryki Północnej i Eurazji. Występuje pospolicie w całej Polsce oprócz wyższych partii gór. Charakteryzuje się największą toksycznością wśród skrzypów. Jest istotnym zagrożeniem dla zwierząt, a zwłaszcza koni. Jest gatunkiem trudnym do zwalczenia przez swoje podziemne kłącza.

Skrzyp błotny – morfologia 

Skrzyp błotny ma ciekawą budowę. Sporofit wykształca podobne do siebie pędy kłosami zarodnionośnymi, które wyrastają równocześnie z długich kłączy podziemnych, z odgałęzieniami bocznymi często skupionymi tuż nad powierzchnią gruntu. Podziemne Kłącza rosną w górnej części gleby pionowo, a na dużych głębokościach rozrastają się w poziomie. Korzenie są nieliczne, nitkowate i wyrastają z kłącza w węzłach. Łodyga dorasta najczęściej do 20–50 cm wysokości. Jest trawiastozielona, wewnątrz z bardzo wąskim przewodem powietrznym, co pozwala odróżnić ten gatunek od skrzypu bagiennego. Liście na pędzie głównym wyrastają okółkowo. Zrastają się brzegami tworząc wokół łodygi zieloną pochwę liściową zwieńczoną trójkątnie-lancetowatymi, czarnymi ząbkami z szerokim, białym obrzeżeniem. Kłos zarodnionośny zbudowany jest z tarczkowatych łusek. 

Skrzyp błotny – właściwości toksyczne

Skrzyp błotny zawiera największe ilości alkaloidów spośród wszystkich gatunków skrzypów: od 0,02 do 0,3% w suchej masie. Zawiera m.in. takie związki trujące jak: palustrynę (alkaloid występujący najobficiej), palustrydynę, kwas palmitynowy i akonitowy, nikotynę. Roślina jest realnym zagrożeniem dla zwierząt, przy czym najbardziej wrażliwe na zatrucie są konie, mniej bydło i świnie, a najmniej owce i kozy.

Szkodliwość tej rośliny przejawia obniżeniem mleczności i płodności bydła oraz pogorszeniem jego kondycji w przypadku wypasania na łąkach podmokłych z dużą ilością skrzypów i karmienia sianem z takich miejsc. Skrzyp może powodować też u zwierząt rozwolnienie, ogólne wychudzenie natomiast u koni paraliż tylnych kończyn. Szkodliwy wpływ ma siano z zawartością od 1 do 13% skrzypu i to zazwyczaj dopiero po długotrwałym skarmianiu. Uniknąć trującego działania paszy można, przygotowując kiszonkę przez 8 dni w temperaturze 60-70 °C.

Czytaj też: Zioła lecznicze najlepiej zbierać w czerwcu. Czy mają magiczną moc?

wikipedia/fot. wikimedia Kenraiz, Ashley Basil