Rumian polny zaliczany jest do rodziny astrowatych. Jest to roślina pospolita, jednoroczna, która występuje w formie ozimej oraz jarej. 

Chwast rośnie zazwyczaj na glebach lekkich, zasobnych w składniki mineralne (przede wszystkim azot), przepuszczalne, o kwaśnym odczynie pH. Może również pojawić się w innych miejscach. Uważany jest za gatunek wskaźnikowy, który może sugerować niedobór wapnia w glebie.

Rumian polny jest podobny do innych gatunków roślin

Rumian polny jest rośliną jednoroczną, której wysokość może wynosić od 15 do 50 cm. Niektóre okazy mogą wyrosnąć nawet na wysokość 80 cm. System korzeniowy chwastu jest rozgałęziony i wrzecionowaty. U podstawy łodygi znajduje się sztywne, delikatnie owłosione, zielone rozgałęzienie zabarwione na czerwono. Liście są mięsiste, podwójnie pierzastodzielne, zielone. Ich ogonki oraz łodyżki mogą być podbarwione na ciemnoczerwony kolor. 

Kwiaty rumianu polnego rozwijają się zazwyczaj od maja do października. Stanowią niewielkie kwiatostany w formie koszyczka. Białe brzeżne kwiaty mają lancetowaty, wydłużony kształt. Otaczają znajdujące się wewnątrz kielicha kwiaty rurkowe o intensywnie żółtym kolorze. Gdy kwiaty przekwitną, przybierają brudno-żółte, podłużne owoce nazywane niełupkami.

Nasiona rumianu polnego mogą być przenoszone przez wiatr. Ich cechą charakterystyczną jest kiełkowanie w stosunkowo krótkim czasie. Jedna roślina wytwarza od 4 do 10 tysięcy nasionek.

Rumian polny jest podobny do innych gatunków roślin z rodziny astrowatych. Bywa mylona z maruną bezwonną, rumianem psim, a także rumiankiem pospolitym. Chwast nie wydziela żadnego zapachu w porównaniu do rumianu psiego i rumianku pospolitego. Nie ma właściwości leczniczych, uważa się, że może wywoływać reakcje alergiczne.

Chwast ten charakteryzuje się szybkim wzrostem

Rumian polny to niepozorna roślina, która jest naprawdę groźnym chwastem. Jego obecność jest szczególnie niebezpieczna w uprawach na słabszych glebach. Chwast ten charakteryzuje się szybkim rozwojem oraz wzrostem. 

Ponadto pobiera z gleby stosunkowo duże ilości wody oraz składniki mineralne, tym samym ograniczając roślinom uprawnym dostęp do nich. Pędy rumianu polnego rozrastają się szybko, utrudniając kiełkującym siewkom roślin dostęp do światła, co negatywnie wpływa na ich rozwój oraz wzrost.

Czytaj też: Rumianek – biało-żółty skarb naszych ogrodów, łąk i pól

wikipedia.org