Pomidory i ich odmiany należy dobierać, biorąc pod uwagę ich przydatność do planowanych kierunków produkcji – uprawa na przetwórstwa, uprawa na świeży rynek, zbioru mechanicznego, transportu, składowania i krótkotrwałego przechowywania.

Pomidory uprawiane dla przetwórstwa

Uprawiane dla przetwórstwa przemysłowego powinny charakteryzować się określoną zawartością suchej masy lub ekstraktu w owocach, określonym kształtem owoców oraz ich twardością. Na rynku dostępnych jest wiele odmian pomidora, jednak większość z nich stanowią mieszańce heterozyjne, które cechują się lepszym wyrównaniem i wigorem roślin, znacznie wyższą plennością i mniejsza podatnością na szkodniki i choroby.

Pomidory – charakterystyczne cechy głównych odmian

Wyróżnia się dwa główne rodzaje odmian pomidora ze względu na sposób i pokrój – odmianę samokończącą (karłowatą) o zwartym pokroju i ograniczonym wzroście oraz odmianę wysoką o nieograniczonym wzroście pędów. Pomidory pochodzące z odmiany wysokiej najczęściej wykorzystuje się w produkcji owoców deserowych na rynek świeży, zaś samokończące w uprawie dla przemysłu. Obie odmiany odróżnia również okres wegetacji, który liczy się od posadzenia rozsady do dojrzewania owoców na pierwszym gronie.

Czytaj także: Raport NIK: środki ochrony roślin w żywności – czas ich badań jest zbyt długi

Pomidory, a okres wegetacji roślin

Pod tym względem okresu wegetacyjnego pomidory dzieli się na 4 główne rodzaje: wczesne – 50-60 dni, średniowczesne – 65-75 dni, średnio późne – 80-90 dni oraz późne – 90-100 dni. Odmiana wczesna i średniowczesna jest najczęściej wykorzystywana w uprawie integrowanej, ponieważ pomidory wcześnie zebrane zapewniają, w polskich warunkach atmosferycznych, uzyskanie wysoko opłacalnego plonu do czasu wystąpienia porażenia roślin zarazą ziemniaka. Odmiany pomidora różnią się również wielkością, typem liści, twardością owocu i jego kształtem.

Na rynku dostępnych jest wiele odmian, które charakteryzują się wysoką odpornością na choroby wirusowe, nicienie, wertycyliozę i fuzaryjne zgorzele. Należą do nich głównie te wysokie, które przeznaczone są do uprawiania w tunelach foliowych, jednak można je wysiewać także w uprawie polowej przy podporach. Pomidory z niektórych odmian wykazują odporność na zarazę ziemniaka, jednak najczęściej jest to tylko tolerancja, którą przełamują patogeny w warunkach polowych. Należy wziąć zatem pod uwagę, że zastosowanie odmiany z tolerancją na dany patogen przynosi wymierne korzyści w postaci zmniejszonej potrzeby ochrony roślin.