Opryskiwacze to maszyny w gospodarstwach rolnych, które pomagają nam w walce z mnóstwem szkodników, chorób, a także chwastów zagrażających naszym uprawom.

Bezpieczna dla środowiska i skuteczna aplikacja środków ochrony roślin wymaga od rolnika użycia w pełni sprawnego sprzętu oraz dużej wiedzy i umiejętności korzystania z niego. Od 1 stycznia 2011 r. w Polsce na mocy dyrektywy Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r., dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin w ramach wymogów wzajemnej zgodności, w obszarze B nałożony istnieje wymóg „stosowania środków ochrony roślin sprzętem sprawnym technicznie, który użyty zgodnie z przeznaczeniem nie spowoduje zagrożenia zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska”. Potwierdzeniem powyższego wymogu w prawie krajowym jest artykuł 76 ustęp 1 ustawy o ochronie roślin z dn. 18.12.2003 r. (Dz. U. 2004, nr 11 poz. 94 z późniejszymi zmianami). 

Budowa opryskiwaczy

Opryskiwacze to maszyny, które rozbijają strugę cieczy na krople o odpowiedniej średnicy i kierują je do miejsca przeznaczenia, czyli na rośliny, krzewy czy drzewa. Polski rynek oferuje wiele modeli opryskiwaczy. Możemy podzielić je pod względem sposobu rozpylania cieczy oraz ze względu na sposób napędu. Polskie rolnictwo korzysta najczęściej z opryskiwaczy ciągnikowych, które są zawieszane oraz przyczepiane.

Jednym z głównych części opryskiwacza jest zbiornik. Jego pojemność bywa różna w zależności od rodzaju użytkowanego opryskiwacza. Niemniej jednak jego kształt powinien być obły, ponieważ  tylko taki kształt pozwala nam utrzymać sprzęt w czystości. Na dnie zbiornika zazwyczaj znajduje się wgłębienie, tzw. studzienka. Pozwala ona na zupełne opróżnienie pojemnika.

Drugą, równie ważną częścią jest pompa do opryskiwacza, która stanowi jeden z jego najważniejszych podzespołów. Opryskiwacze użytkowane ciągnikowo posiadają pompy przeponowe, przeponowo-tłokowe oraz pompy tłokowe. Trzeba uważać na dobre dopasowanie wydajności pompy do pojemności zbiornika i szerokości roboczej opryskiwacza, ponieważ im większy zbiornik i szerokość robocza opryskiwacza, tym większą wydajność powinna mieć pompa do opryskiwacza. 

Opryskiwacze posiadają również mieszadło (hydrauliczne), które obowiązkowo powinno być zamontowane w każdym opryskiwaczu. W innym wypadku dojdzie do rozwarstwiania się cieczy lub osadzania się jej na dnie zbiornika. Ponadto należy pamiętać, że zasilanie mieszadła nie może być zależne od ustawienia zaworu sterującego.

Są jeszcze filtry, które oczyszczają ciecz przepływającą przez pompę i zawór rozdzielczy. Zanieczyszczenia zawarte w cieczy prowadzą do zapychania dysz idących do opryskiwacza i uniemożliwiają optymalne opryskanie roślin. Do układu filtrowania należy: sito wlewowe, filtr ssawny, filtr ciśnieniowy (tłoczny) oraz indywidualne filtry rozpylaczy.

Opryskiwacze – metoda chemiczna i zasady użytkowania

Za najbardziej rozwinięty sposób zwalczania chorób, chwastów czy szkodników uważa się chemiczną metodę ochrony roślin. Metoda ta w zastosowaniu jest prosta i polega na użyciu środków chemicznych ochronnych dla roślin – pestycydami. Pestycydy najczęściej stosowane są w rolnictwie intensywnym, ale opryskiwacze także świetnie sobie radzą w rozpylaniu środków grzybobójczych.

Zabiegi opryskujące, według przyjętych norm, najlepiej wykonywać przy bezwietrznej pogodzie, gdy prędkość wiatru nie przekracza 3 m/s. Należy również zachować co najmniej odległość 5 m od dróg publicznych. Z kolei zabiegi wykonujemy w odległości minimum 20 m od zabudowań, pasiek, upraw zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów przyrody, strefy pośredniej ujęć wody i wód powierzchniowych. W czasie przerwy od prac powinno się odłączyć napęd pompy opryskiwacza, aby nie następowała kumulacja środka w miejscu jego postoju. Opryskiwacze mogą ulec awarii. Wtedy każdą usterkę należy niezwłocznie usunąć.

Po skończonych pracach przystępuje się niezwłocznie do umycia opryskiwacza z zewnątrz (najlepiej jeszcze przed wyjazdem na drogi publiczne) i co najmniej trzykrotnego wypłukania jego zbiornika małą ilością wody. Warto przypomnieć, że wodę pozostałą po płukaniu zbiornika wypryskuje się na polu, czyli na tym samym, na którym przed chwilą miał miejsce zabieg opryskiwania. Trzeba zadbać też o higienę osobistą, czyli przede wszystkim umycie rąk i twarzy. Ponadto myciu poddajemy najbardziej skażone zewnętrzne elementy opryskiwacza, czyli: belkę polową, elementy konstrukcyjne wokół rozpylaczy, przystawkę wentylatorową oraz koła jezdne.

Czytaj też: Opryskiwacze polowe – zmiana w zakresie przeprowadzania badań

źródła:cdr.gov.pl,m.ciop.pl/fot.pixabay