Koza małaszewska to bułgarska rasa kóz przeznaczona do produkcji mleka, mięsa i futra. Jej skóra była wykorzystywana do produkcji tradycyjnych kukerskich ubrań.

Rasa ta jest rozpowszechniona w gospodarstwach rolnych w miejscowościach położonych w południowo-zachodniej Bułgarii u podnóża gór Pirin i Rodopy. Powstała w wyniku długotrwałej selekcji.

Koza małaszewska z NRD

Właściwa nazwa i ukształtowanie się opisu cech rasowych kóz miały miejsce na terytorium byłej NRD. W latach 60. zespół prof. Dietrich Altmann zebrał grupę kóz długowłosych z gospodarstw w okręgu Blagoevgrad w celu zachowania oryginalnej puli genów przed masowym wprowadzeniem rasy kóz saaneńskich w Bułgarii. W ten sposób w 1968 roku 23 kozy trafiły do ogrodu zoologicznego w Erfurcie.

W trakcie wieloletniej hodowli kóz w NRD stwierdzono, że koza małaszewska stabilnie przekazywała swój typ przez pokolenia. Świadczy to o tym, że są one rasą rodzimą o typie ustalonym od wieków. Po zjednoczeniu Niemiec miejscowi rolnicy nabyli kozy tej rasy i przejęli ich hodowlę, co przyczyniło się do dalszego poszerzenia puli genów.

W Niemczech kozy te nazywane są "Bulgarische schraubenhörnige Langhaarziege". Kozy tej rasy powróciły do Bułgarii dopiero na początku XXI wieku i są hodowane głównie w gospodarstwach na naturalnych siedliskach kóz sprzed kilkudziesięciu lat. Podobieństwo rasy do lokalnych kóz długowłosych (Kalofer) jest powodem, dla którego te dwie rasy są uważane za odrębne odłamy. Pierwsza prezentacja okazów tej rasy w Bułgarii odbyła się na wystawie w Sliven w 2010 roku.

Koza małaszewska powszechna w Bułgarii

Koza małaszewska ta jest rozpowszechniona w gospodarstwach rolnych w miejscowościach położonych w południowo-zachodniej Bułgarii u podnóża gór Pirin i Rodopy. Powstała w wyniku długotrwałej selekcji. Według stanu na 2013 r. liczba przedstawicieli tej rasy wynosiła 900 osobników. Poza prywatnymi stadami kolekcjonerskimi w Niemczech kozy tej rasy hodowane są także w ogrodach zoologicznych w Berlinie, Cottbus i Stendal oraz w zoo w Munkholm w Danii.

Kozy tej rasy mają małe głowy o trójkątnym kształcie, a ich profil jest lekko wklęsły. Uszy są krótkie i wyprostowane do przodu. Charakterystyczną cechą zewnętrzną są spiralnie zwinięte i wyprostowane rogi u samic. W przypadku samców rogi są znacznie większe i mają długość od 33 do 48 centymetrów. Sierść jest długa, ale włosy nie są tak obfite jak u kozy kalofera. Średnia długość sierści w kłębie wynosi 25,33 cm, a w przypadku zadu 29,05 cm.

W przeciwieństwie do kozy kaliskiej, sierść jest bardziej sucha i szorstka. Kolor jest bogaty w odcienie i barwy. Większość z nich jest przeważnie szara, wśród których wyróżniają się osobniki o charakterystycznym szarym zabarwieniu zwanym "bardzią". Wysokość w kłębie u samców wynosi 73,08 cm, a u samic 66,75 cm.

Czytaj też: Koza – wszystkożerny ssak. Czym ją karmić, by hodowla była efektywna?

wikipedia/fot.wikimedia,Izvora