Informacje
08-11-2020
Konik polski to polska rasa konia, która jest długowieczna, odporna na choroby oraz trudne warunki utrzymania. Konik polski późno dojrzewa, bo od 3 do 5 lat, ma twardy róg kopytowy, co umożliwia mu prace na twardym podłożu bez podkucia. Konie tej rasy charakteryzują się wieloma czynnikami pozytywnymi, dlatego też są coraz częściej używane w gospodarstwach rolnych i sadownictwie.
Konik polski – zarys historyczny rasy
Pierwsze próby hodowli konika polskiego odnotowuje się na rok 1923 w Państwowej Stadninie Koni w Janowie Podlaskim oraz na 1928 rok w Folwarku Dworzyszcze, należącym do Liceum Krzemienieckiego. Nazwa konik polski została wprowadzona przez Profesora Tadeusz Vetulaniego. To jego działania spowodowały, że w 1936 roku w rezerwatach w Puszczy Białowieskiej, zaczęto odtwarzać konika o cechach tarpana. W 1939 roku stworzone stado liczyło już 40 sztuk, natomiast II wojna światowa doprowadziła do upadku tarabanu i wywiezienia niektórych osobników za granicę. Po II wojnie światowej, w 1949 roku, w Popielnie, zaczęto odbudowywać hodowlę. W 1955 roku nad stadniną piecze zaczęła pełnić Polska Akademia Nauk.
Konik polski – użytkowanie
Konie tej rasy charakteryzują się wieloma czynnikami pozytywnymi, dlatego też są coraz częściej używane w gospodarstwach rolnych i sadownictwie. Szczególne zalety konika polskiego to brak wybredności pokarmowej, dobre zdrowie, odporność, płodność, zdolność adaptacji, wytrwałość i łagodność. Konie te przyzwyczajone są do chowu wolnego i nie wymagają stajni. Zwierzęta wykorzystuje się również w hipoterapii, ponieważ przejawiają łagodne cechy charakteru. Co więcej wojsko również znalazło pozytywne aspekty w konikach polskich i stosuje je jako wierzchowce w jeździectwie rekreacyjnym. Ponadto polskiego konika spotkać można również w lekkich zaprzęgach, ponadto także na otwartych przestrzeniach, gdzie pielęgnują krajobrazy oraz w hodowlach jako rezerwy genetyczne.
Czytaj także: Rolnicy mogą uchronić się przed wszczętą egzekucją. Ekspert podpowiada, jak wybrnąć z długów
Konik polski – hodowla
Choć rasa ta do złudzenia przypomina konia tarpana nie są one połączone genetycznie. Głównymi ośrodkami hodowlanymi konika polskiego jest Popielno, Stadnina Koni Racot, Stado Ogierów Sieraków, Stadnina Koni Dobrzyniewo; Państwowa Stadnina Koni w Jeżewicach, natomiast w warunkach naturalnych żyją one w rezerwatach: Roztoczański Park Narodowy, Biebrzański Park Narodowy, Stacja Doświadczalna w Stobnicy prowadzona przez Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu. Od 2007 roku istnieje program introdukcji konika polskiego w Bieszczadach, a dokładnie w dawnej wsi Radziejowa. Celem powyższego programu jest kilkuletnia adaptacja konika, a następnie po ukształtowaniu się tabunów z naturalnie powstałymi strukturami społecznymi Konik polski pełnić ma następnie funkcję naturalnego dbania o ekologię i krajobraz, który stanowić będą łąki, pastwiska, tereny leśne. Zwierzęta te dbają o równomierny system rozwoju krzewów i drzew.
Źródło: CDR