Australijskie Biuro Ekonomii i Nauki Rolnictwa i Zasobów Naturalnych (ABARES) oceniło koszt dwóch prawdopodobnych scenariuszy wybuchu epidemii ASF.

Jeden ze scenariuszy dotyczy epidemii wirusa w populacji dzikich świń, a drugi wśród świń hodowlanych. Oceniono także koszty związane z tym, że afrykański pomór świń staje się endemiczny.

ASF w Australii

Potencjalne koszty związane z pojawieniem się ASF w Australii obejmują koszt wyeliminowania, koszt dla przemysłu do czasu wyeliminowania choroby oraz długoterminowy koszt obecności choroby, jeśli wyeliminowanie jej nie jest ekonomicznie lub technicznie wykonalne. Szacunki te dają wgląd w wartość zapobiegania przedostawaniu się afrykańskiego pomoru świń do Australii. Jeśli nastąpi to w przyszłości, koszty endemiczne można wykorzystać do oszacowania kosztów i korzyści decyzji o wyeliminowaniu zagrożenia.

I tak też koszt małej epidemii choroby u świń domowych i wyeliminowania choroby szacuje się na 117-263 mln dolarów. Niewielkie ognisko u dzikich świń, po którym następuje eradykacja, szacuje się na 101-127 milionów dolarów. Koszt endemicznego ASF szacuje się na około 0,4-2,5 miliarda dolarów.

Niektóre aspekty australijskiego przemysłu trzody chlewnej prawdopodobnie wpłyną na koszty związane z chorobą i reakcją na wejście wirusa. Obejmują one:

• brak zwolnień – wszelkie opóźnienia w przemieszczaniu świń spowodują, że gospodarstwa będą trzymać więcej świń, niż są w stanie pomieścić, co doprowadzi do problemów związanych z dobrostanem zwierząt;
• niewiele rzeźni, w większości działających na pełnych obrotach – jakiekolwiek zmniejszenie wydajności może skutkować migracją świń na duże odległości między stanami (jeśli pozwalają na to możliwości produkcyjne, logistyka i względy dobrostanu) lub nagromadzeniem świń gotowych do uboju w gospodarstwie, ze szkodą dla dobrostanu zwierząt;
• ruchy międzystanowe – ograniczenia dotyczące przemieszczania się między jurysdykcjami podczas zwalczania choroby spowodują poważne zakłócenia normalnego przepływu świń w systemie;
• eksport większości produktów ubocznych – ponieważ krajowy rynek produktów ubocznych prawie nie istnieje, nadwyżki będą musiały zostać zutylizowane, przez co rzeźnie stracą dochody ze sprzedaży produktów ubocznych i poniosą koszty unieszkodliwiania – ta utrata rentowności może skutkować wyższymi opłatami za ubój;
• monopolizacja rynku – niewielka liczba producentów posiada większość stada,istnieje wiele małych firm, które mają słabsze środki bezpieczeństwa biologicznego w gospodarstwach.

Zobacz też: Hiszpańscy hodowcy świń obawiają się wirusa ASF