Rasa Appaloosa to amerykańska rasa koni najbardziej znana z kolorowego, cętkowanego umaszczenia. Jest to rasa koni gorącokrwistych.

Rasa ta wywodzi się z Ameryki Półnecnej, gdzie została wyhodowana przez Indian Nez Percé. Zamieszkiwali oni w XVIII wieku północno-wschodnie obszary stanu Oregon, między innymi nad rzeką Palouse, od której wywodzi się nazwa rasy. Appaloosa jest najbardziej znana z charakterystycznego, lamparciego, cętkowanego umaszczenia, które jest preferowane w tej rasie. Konie mierzą około 145-160 cm wysokości w kłębie. Dziś Appaloosa jest jedną z najbardziej popularnych ras w Stanach Zjednoczonych.

Historia rasy Appaloosa

Historia rasy Appaloosa jest ciekawa, bowiem Francisco Vásquez de Coronado w roku 1540 wyruszył, na czele sporego oddziału konkwistadorów, z Meksyku na północ, aby odnaleźć legendarne złote Siedem miast Królestwa Cibola. Nie udało się osiągnąć celu, a pod koniec wycieńczającego marszu przez pustkowia, umierający Coronado nakazał zabicie pozostałych przy życiu koni dla zapewnienia resztkom oddziału pożywienia. Legenda podaje, że pięć koni uciekło i stały się one podstawą wielkich stad mustangów w Ameryce Północnej. W rzeczywistości jednak Hiszpanom i innym Europejczykom uciekło w Nowym Świecie wiele różnych koni, m.in. andaluzyjskich, berberyjskich i arabskich.

W dzikich stadach następowało mieszanie się ras. Do czasu pojawienia się na prerii plemienia Nez Percé nikt nie zajmował się ich hodowlą. Dopiero po odkryciu koni bojowych, w tym właśnie z hodowli Nez Perce, Indianie docenili konia. Stało się to podstawą zmiany ich stylu bycia i prowadzenia wojen, a w końcu zagłady.

W roku 1877 po zakończeniu walk z plemieniem Nez Perce zabrano tę część koni, które nie uciekły, ich indiańskim właścicielom. Planowa hodowla datuje się od 1938 roku.

Po rozbiciu domen plemienia Nez Perce przez Amerykanów konie rasy Appaloosa rozbiegły się po stepie i jedynie kilkanaście z nich – schwytanych – stało się podstawą dzisiejszej hodowli liczącej obecnie w Stanach Zjednoczonych kilkaset tysięcy sztuk.

Charakterystyka rasy Appaloosa

Rasa ta w 1975 roku została nazwana oficjalnym koniem stanowym Idaho. Jest to najbardziej znany jako koń inwentarski używany w wielu dyscyplinach jeździectwa westernowego, ale jest również rasą wszechstronną, której przedstawiciele są widziani w wielu innych rodzajach aktywności jeździeckiej.

Appaloosa jest najbardziej znana z charakterystycznego, lamparciego, cętkowanego umaszczenia, które jest preferowane w tej rasie. Są to silne koń o smukłej sylwetce. Konie te, mierzą około 145-160 cm wysokości w kłębie. Posiadają małą szlachetną głowę i silne kończyny tylne. Oprócz umaszczenia, konie Appaloosa posiadają inne cechy charakterystyczne, przekazywane z pokolenia na pokolenie. Należą do nich: rzadka i wiotka grzywa oraz ogon, biała, jak u człowieka twardówka – część oka wokół tęczówki, nakrapiana skóra na pysku oraz paskowany róg kopytowy. Kopyta w paski są powszechną cechą, dość widoczną na Appaloosach, ale nie unikalną dla tej rasy. Kopyta są twarde i bardziej sprężyste niż u innych ras, co ma ogromne znaczenie dla wytrzymałości tych koni.

Istnieje 5 głównych wzorów umaszczenia koni Appaloosa, ale wszystkie rodzaje umaszczeń są tarantowate:

Wzór lamparci – główny wzór umaszczenia; konie z taką maścią posiadają ciemne cętki na jasnym tle
Płatki śniegu – oznacza jasne cętki na ciemnym tle
Derka biała – grzbiet i zad białe, reszta ciemna
Derka nakrapiana – grzbiet i zad białe nakrapiane, reszta ciemna
Marmurek – nakrapiany wzór na ciele w formie nierównomiernych jasnych plam, czasem nachodzących na siebie

Konie te, nazwę otrzymały od białych osadników z regionu Palouse, obejmującego wschodnią część stanu Oregon i północnej części stanu Idaho. Rasa Appaloosa niestety nie występuje w Polsce.

Czytaj też: Konik polski, czyli wciąż niedoceniana polska rasa konia

wikipedia/fot.pixabay