Polska biała zwisłoucha to rasa świni domowej powstała przez skrzyżowanie europejskiej prymitywnej świni zwisłouchej ze świniami niemieckimi i szwedzkimi.

Świnie tej rasy charakteryzują się ogólnie wysokim poziomem produkcyjności, w tym przede wszystkim bardzo dobrą wydajnością hodowlaną. W procesie selekcji dużą wagę przykłada się do ukształtowania pożądanej sylwetki. Pokrój świń tej rasy z pewnością przyczyniły się do jej rozpowszechnienia.

Polska biała zwisłoucha – historia powstania

Polska biała zwisłoucha powstała w wyniku krzyżówki. Na początku XIX i XX wieku rozpoczęto prace nad uszlachetnianiem prymitywnej świni zwisłouchej hodowanej w Europie Środkowej i Północnej na mięso. W tym celu do Polski sprowadzono zwisłouche świnie uszlachetnione. Działanie to poprawiło muskulaturę świni domowej i zwiększyło dynamikę przyrostu masy ciała, ale nie zlikwidowało wcześniej istniejących wad fizycznych (słabo wykształcona szynka, ścięty zad, ciężka głowa, przebudowany przód i karpiowaty grzbiet).

Krzyżówki te charakteryzowały się bardzo dobrą płodnością, odpornością na prymitywny chów i obfite żerowanie, a ich typ użytkowy został zidentyfikowany jako słoninowo-mięsny. Dopiero w 1954 roku sprowadzono świnie szwedzkiej rasy krajowej. To skrzyżowanie poprawiło pokrój, zwiększyło udział wyrębów w tuszy oraz tempo przyrostu ciała. Gatunki mieszańcowe stały się delikatniejsze i wymagają większej higieny w pomieszczeniu i odpowiedniego odżywiania oraz uzyskały nazwę polskiej białej zwisłouchej.

Polska biała zwisłoucha – cechy tej rasy świni

Polska biała zwisłoucha różni się szybkością dojrzewania, chociaż określana jest jako dojrzewająca dość szybko. Zwykle 3-letnie knury osiągają masę ciała 300-350 kg, a lochy w tym samym wieku 250-300 kg. Rasa ta jest bardzo wrażliwa na czynniki środowiskowe i dlatego potrzebuje dobrych warunków bytowych i odpowiedniego pożywienia. Charakteryzują się wysoką płodnością i w jednym miocie rodzi się 9,5-12 prosiąt żywych. Lochy wykazują dobrą troskliwość o potomstwo i dużą mleczność.

Główne cechy morfologiczne tej rasy świni to:

• długi tułów z dobrze wysklepioną klatką piersiową,
• średniej długości, szeroko rozstawione nogi,
• duże, zwisające uszy,
• skóra na ogół bez pigmentu, pokryta białą szczeciną.

Świnie tej rasy hoduje się w celach mięsnych oraz do krzyżowania z innymi rasami.

Czytaj też: O tym, jak często prosi się locha, może decydować jej właściciel

wikipedia/fot.wikimedia,Silar/fot.rawpixel