Przemysłowe wykorzystywanie, że polskie rasy kur zaczęły coraz bardziej zanikać, mimo, że są dobrze przystosowane do warunków panujących w naszym klimacie.

Kura jest najpopularniejszym ptakiem na świecie i najbardziej produktywnym inwentarzem. Istnieje wiele dowodów na to, że kury są najwcześniej udomowionymi zwierzętami pochodzącymi od czerwonych kur, które wciąż żyją w lasach Indii. W Egipcie pojawiły się już w 1500 roku p.n.e., potem między rokiem 700 a 600 p.n.e. znajdujemy je na wiejskich podwórkach w Grecji i Rzymie. W II wieku p.n.e. znalazły się także w Anglii oraz dotarły do Europy Środkowej.

Ratowanie rodzimych gatunków

Polskie rasy kur są dobrze przystosowane do lokalnych warunków środowiskowych i posiadają wiele pożądanych przez rolników i konsumentów cech, takich jak: przeżywalność, odporność na patogeny, długowieczność, zdolność Wysoce rozmnażające się i niezależne w żerowaniu.

Aby uchronić kury przed wyginięciem, Państwowy Instytut Hodowli Zwierząt w Balicach we współpracy z innymi jednostkami naukowymi opracował w latach 70-tych programy ochrony kur, kaczek i gęsi. Program określa optymalne i minimalne wielkości stada, aby zapewnić prawidłowe metody krycia i powstrzymać ptaki przed rozmnażaniem się z innymi rasami. Chronione stada muszą być oceniane pod kątem wartości użytkowej w każdym pokoleniu, oprócz warunku wpisu do rejestru ras określonej rodziny. Opracowany przez polskich naukowców sposób ochrony rodzimych ras drobiu jest unikalny na skalę światową.

Polskie rasy kur – charakterystyka i rodzaje 

Polskie rasy kur to: Zielononóżka kuropatwiana, Żółtonóżka kuropatwiana, Polbar, Rhode Island Red (rodajlend), Sussex, Leghorn.

Zielononóżka kuropatwiana – została założona jako rasa pod koniec XIX w. W południowo-wschodniej Polsce znana jest jako kura galicyjska. Jeszcze w latach 60. przetrzymywano je w całej Polsce. Pod koniec lat 70. straciły na znaczeniu, ponieważ nie nadawały się do trzymania w niewoli i dużych stad. „Jeżeli utrzymywane są bez wybiegów, słońca mają zaburzoną przemianę materii, występuje u nich kanibalizm, pterofagia lub samoistne wypadanie piór, szczególnie z ogona. Kury mają upierzenie szare ( kuropatwiane) i jasnozielone skoki. Koguty mają wielobarwne, efektowne upierzenie. Kury znoszą rocznie około 180-190 kremowych jaj o masie 58-60 g. Z badań przeprowadzonych IZ w Balicach żółtko tych jaj zawiera mniej cholesterolu ( do 30%) niż jaja innych kur. Najlepiej chowają się w małych stadkach ( najwyżej do 300 sztuk). Posiadają silny instynkt kwoczenia i wodzenia kurcząt, umiejętność i zaradność w wyszukiwaniu pokarmu na wybiegach, dużą wytrzymałość na niskie temperatury i choroby. W poszukiwaniu pokarmu potrafią oddalić się od kurnika do 1 km i wrócić na noc. Kury tej rasy kojarzy się z kogutami rasy Rohde Island Red i Leghorn uzyskując mieszańce nabywane do chowu przydomowego” – podaje portal lodr.konskowola.pl.

Żółtonóżka kuropatwiana - rasa kury ogólnego przeznaczenia, powstała przez skrzyżowanie kuropatwy o niebieskich nogach z kogutem z New Hampshire. Ciemnoszare pióra (kuropatwiane), złote kolce i żółta skóra. Ma charakterystyczną cechę genetyczną szybkiej zarostu, która jest idealna do trzymania na podwórku, ponieważ dobrze wykorzystuje zielone końcówki. Ta rasa znosi rocznie do 220 ciemnokremowych jaj.

Polbar – rasa w typie ogólnoużytkowym, która została wyhodowana w Polsce w 1948 roku przez prof. Laurę Kauffman w wyniku krzyżowania kury Zielononóżki kuropatwianej z kogutem rasy Plymouth Rock. Celem tej pracy hodowlanej było uzyskanie rasy autoseksingowej. Cechą charakterystyczną, która pozwala odróżnić jednodniowe kurczęta obu płci, jest występowanie czarnej "brwi" w przedłużeniu oka kurek. Określenie płci na podstawie barwy puchu u Polbarów wynosi od 99-100%. Nieśność kury rasy Polbar wynosi od 180-200 jaj rocznie o średniej masie 1 jaja ok. 55 g.

Czytaj również: Hodowla kur to proste przedsięwzięcie. Sprawdź jak zacząć!

lodr.konskowola.pl /fot.pixabay