Pleuropneumonia to groźna choroba świń, uszkadzająca układ oddechowy zakażonych zwierząt. Wywołuje ją bakteria Actinobacillus pleuropneumoniae.

Actinobacillus pleuropneumoniae (App)  dzieli są na co najmniej piętnaście serotypów, z których część nie powoduje objawów, podczas gdy inne prowadzą do wystąpienia poważnych. Występowanie serotypów jest zróżnicowane pomiędzy poszczególnymi krajami. Serotypy 1,2,5,9 i 11 są z reguły dość wirulentne, a serotypy 3 i 7 są stosunkowo łagodne. App jest przenoszona w migdałkach i górnych drogach oddechowych.

Pleuropneumonia w hodowli

Bakteria przenosi się na krótkie dystanse drogą powietrzną, a poza organizmem zwierzęcia jest w stanie przetrwać jedynie kilka dni. App zakaża świnie w okresie od odsadzenia, aż po koniec tuczu, jednak zwykle zakażają się 8-16 tygodniowe zwierzęta. Czas inkubacji choroby jest niezwykle krótki i wynosi zaledwie 3 godziny. Pleuropneumonia może być przyczyną ciężkich uszkodzeń płuc u świń, ale zakażone zwierzęta mogą być bezobjawowymi nosicielami przez wiele miesięcy.

App rzadko występuje u loch, chyba że nie miały wcześniej kontaktu z patokenem, lub jeśli do subklinicznej postaci choroby dołączyły infekcja PRRS lub grypa. Pleuropneumonia rzadko występuje u bardzo młodych prosiąt lub u dorosłych zwierząt, z wyjątkiem tych ferm, na których wcześniej bakteria nie występowała.

Do głównych objawów choroby należą nagła śmierć zwierzęcia, krwisty wypływ z nosa, problemy oddechowe, zasinienie uszu, apatia, gorączka, brak apetytu, zapalenie opłucnej i płuc, kulawizna, ogólna zła kondycja.

Kontrola i zapobieganie chorobie

Pleuropneumonia ma ostry przebieg, dlatego w przypadku nowego wybuchu choroby ważne jest, aby szybko zidentyfikować czynnik sprawczy i podać lek w iniekcji wszystkim świniom w grupie. Niestety, ale bardzo szybki przebieg choroby może uniemożliwić trafne określenie, które zwierzęta są chore. Zakażone świnie przestają jeść i pić, więc podawanie im leków w paszy lub wodzie może nie zdać egzaminu.

Choroba jest wrażliwa na szerokie spektrum antybiotyków. Ważne jest jednak określenie, kiedy na danej fermie doszło do wybuchu choroby i podać zwierzętom leki metafilaktycznie, a także opracować plan zapobiegania chorobie. Przeciwko chorobie dostępnych jest wiele szczepionek. Powinny one zawierać specyficzny dla danej fermy szczep.

Choroba może się przenosić przez sprzęt i osoby odwiedzające fermę. Czynnikami ułatwiającymi zakażenie są także nagłe zmiany temperatury, stres i przemieszczanie zwierząt, zmiany żywieniowe, brak zasady całe puste – całe pełne, oraz wysoka gęstość obsady.

Czytaj też: POLPIG apeluje by elektroniczna książka leczenia zwierząt została wdrożona

3trzy3.pl/fot.pixabay