Kolibakterioza to choroba wywołana serotypami parogennymi E coli. Najdotkliwiej dotyka ptaki, w tym drób. Jest leczona antybiotykami, ale podstawowym sposobem jej zapobieganie jest utrzymanie czystości w kurnikach.

Kolibakterioza – sposób powstania i rozwój choroby

W drobiu występuje drobnoustrój, bakteria zwaną E coli. Poprzez pojawienie się serotypów patogennych wywoływana jest w organizmie zwierzęcia choroba kolibakteriozy. E coli rozprzestrzenia się wśród ptaków poprzez pył, wyschnięty kał, kurz lub poprzez znajdujące się w kurniku owady. Kolibakterioza bardzo szybko rozwija się w następujących warunkach – słabo wentylowane pomieszczenie, złe wyżywienie podawane kurom, zagęszczenie, przegrzanie lub co gorsza przeziębienie ptaków, co obniża ich odporność. Choroba ta rzadko kiedy występuje samodzielnie, dlatego jest to też jeden z podstawowych objawów, przy których hodowcy powinny zachować czujność. Towarzyszące choroby to: mykoplazma, zakaźne zapalenie oskrzeli kur, zakażenia wywołane przez pneumowirusy, adenowirusy ptasie i kokcydiozę.

Kolibakterioza – źródło zakażenia i rodzaje choroby

Do zarażenia kolibakteriozą dochodzi, kiedy zwierzę ma styczność z zanieczyszczoną karmą, wodą, sprzętem. Drogę zakażenia stanowi układ oddechowy oraz przewód pokarmowy. Rozwojowi choroby sprzyja za duże zagęszczenie ptaków, nieodpowiednie warunki mikroklimatyczne oraz błędy w chemioterapii. Najbardziej narażone na kolibakteriozę są ptaki w tym przede wszystkim drób taki jak: indyk, kury, kaczki.

Ukraińskie rolnictwo zagrożeniem dla Polski i UE? Jurgiel: rolnicy mogą wyjść na ulicę

Kolibakterioza – objawy

Choroba ta dotyka układ pokarmowe i oddechowy, a jej najczęstsze objawy to: duszność, biegunka, duszności. Ponadto kury nioski obniżają swoje statystyki nieśności, a zniesione jaja najczęściej mają wadę na skorupie. Co więcej w zwierząt z kalibakteriozą podczas badania widoczne są następujące zmiany: powiększona i przekrwiona śledziona oraz wątroba z żółtozielonymi ogniskami z następującymi nieprawidłowościami: włóknikowe zapalenie worka osierdziowego, śledziony i torebki wątroby, otrzewnej i worków powietrznych oraz stan zapalny błony śluzowej jelita. Nioski mają stwierdzone zapalenie układu rozrodczego.

Leczenie i zapobieganie Kalibakteriozy

Podstawowym sposobem zapobiegania rozwojowi choroby jest utrzymywanie czystości w kurniku. Należy zwrócić uwagę na odpowiedni stan wody, paszy oraz brak wilgoci w ściółce. Szczepienia ochronne, w stadach rodzicielskich, stanową istotny element powstrzymywania rozwoju kalibakteriozy. Dzięki temu zabiegowi nioski przekazują przeciwciała nowo wyklutym kurczakom i chronią je w pierwszych tygodniach życia. Najlepszym sposobem na dobranie antybiotyku chorym jednostką jest wykonanie antybiogramu.

mojekurczaki.pl, ppr.pl