Zimowla pszczół trwa od ostatniego oblotu jesiennego do pierwszego wiosennego. W naszym klimacie na terenie Polski ten okres trwa od listopada do marca włącznie. W tym czasie mogą pojawić się zagrożenia dla zimujących pszczół.

Podczas zimy aktywności życiowe pszczół ulegają dużemu ograniczeniu. Dlatego też pszczoły nie są w stanie skutecznie przeciwstawiać się wszelkim niekorzystnym wpływom zewnętrznym. Do tego konieczna jest opieka pszczelarza. W czasie zimowli pszczoły pozostają w ulu. Tam tworzą tzw. kłąb zimowy w kształcie lekko spłaszczonej kuli. Siła rodziny pszczelej stanowi o wielkości kłębu.

Jakie są zadania otoczki?

Zewnętrzną warstwę kłębu stanowi otoczka. Jej grubość oscyluje na około 2-5 cm. Tworzą ją stłoczone pszczoły, które trzymają się ciasno jedna drugiej i tylko nieznacznie zmieniają one swoje położenie względem siebie.

Natomiast w środkowej części kłębu pszczoły są już ułożone luźniej. W części centralnej pszczoły wydzielają ciepło, więc zadaniem otoczki jest izolacja, która uchroni ul przed zbyt szybką utratą ciepła. Zużyty pokarm wytwarza ciepło. Zatem niezbędna jest tutaj izolacja termiczna ula. Prosta zasada – jeśli ul ma słabą izolację, tym będzie więcej zużytego pokarmu przez pszczoły w czasie zimy.

Zagrożenia dla zimujących pszczół – nieodpowiednia wentylacja

Nieodpowiednia wentylacja lub jej brak, stanowi olbrzymie zagrożenie dla pszczół. Jeśli wentylacja jest wadliwa, wtedy może powstać efekt zawilgocenia ula.

Dzieje się tak, ponieważ pszczoły oddychają i wydzielają duże ilości pary wodnej, która w przypadku niedostatecznej wentylacji skrapla się na ścianach wewnątrz ula. Gdy tak się dzieje, wtedy zawilgocony ul traci swe termiczne właściwości, gdyż woda to dobry przewodnik ciepła.

Przy dużej wilgotności wewnątrz ula niezasklepiony miód chłonie wodę i rozrzedza się co prowadzi do jego fermentacji.To spowoduje biegunkę u pszczół. Jeśli zapewni się prawidłową wentylację w postaci pozostawienia odpowiedniego otworu wylotowego, wtedy powinno być dobrze (1 cm2 na każdą ramkę pozostawioną na zimę w gnieździe). Maty ocieplające gniazdo nie mogą sięgnąć dennicy ula. Około 1-2cm – taka powinna być odległość między dennicą, a dolną krawędzią maty. Powstała w ten sposób szpara zagwarantuje wolny i swobodny przepływ powietrza.

Kluczowy jest spokój w pobliżu pasieki

Spokój w najbliższym otoczeniu pasieki ma duży wpływ. Z kolei niepokój u pszczół w zimie może wywołać hałas w pobliżu uli powodowany przez człowieka i zwierzęta domowe lub dzikie.

Kury, indyki, perliczki – zwierzęta, które wchodzą na daszki uli, mogą niepokoić pszczoły. Skutecznym rozwiązaniem jest ogrodzenie pasieki. Z kolei do dzikich zwierząt, szargających spokój pszczół, zaliczamy ptaki np. dzięcioły i sikorki. Natomiast większe dzikie zwierzęta, które mogą zagrozić owadom to kuni i nawet niedźwiedzie. Choć zagrożenie z ich strony jest raczej sporadyczne.

Warto też zabezpieczyć ule przed drobniejszymi gryzoniami, takimi jak myszy, nornice czy ryjówki, gdyż one mogą po prostu wyrządzać szkody. Ochronę przed gryzoniami zapewni dobry stan techniczny oraz szczelność. Ponadto powinno się stosować wkładki wylotowe o wysokości nie większej niż 7 mm. To pozbawi gryzonia dostępu do środka ula.

Atmosferyczne zagrożenia dla zimujących pszczół

W okresie zimowli nie można zapomnieć o wzmożonych opadach atmosferycznych i wiatrach. Od wiatrów chronimy ule poprzez odpowiednie usytuowanie pasieki, wykorzystanie naturalnych osłon z budynków, szpalerów żywopłotów oraz odsłon z parkanów i płotów drewnianych. Prosimy uważać na przeciągi i miejsca, w których wiatry występują stosunkowo często.

Aby zabezpieczyć ul przed opadami atmosferycznymi, trzeba sprawdzić szczelność pokrycia daszków. W razie konieczności przeprowadzamy przed zimą konserwację. Przemakanie daszków prowadzi do zawilgocenia ula oraz zwiększenia śmiertelności pszczół. Powinno być się zawsze czujnym i troskliwym o swoje pasieki, ponieważ każda zima może być nietypowa.

Zobacz także: Od stycznia leki dla zwierząt będzie można kupić przez internet

źródła:odr.pl/fot.pixabay.com