Koń fryzyjski – poznaj charakterystykę tego zwierzęcia

Koń fryzyjski to rasa koni zimnokrwistych, która pochodzi z historycznej krainy Fryzji (dzisiejsze Niderlandy). Konie te można rozpoznać po karym umaszczeniu.

Zapoczątkowano ją już w czasach rzymskich. Z kolei w średniowieczu także istniała popularna odmiana tych silnych karych kon. Często używano ich do celów bojowych. Później, w hodowlach chłopskich powstały konie flamandzkie. W czasie trwania baroku, konia tego uszlachetniono krwią koni iberyjskich w celu otrzymania eleganckiego wierzchowca, jednakże od XVIII w. zaczęto od tego odchodzić. W roku 1878 założono pierwszą księgę stadną: Friesche Paarden Stamboek. XX-wieczne wojny jak i postęp cywilizacyjny spowodowały marginalizowanie koni fryzyjskich. Jednkaże pod koniec ubiegłego stulecia rasa ta zaczęła ponownie rozkwitać.

Pokrój konia fryzyjskiego

Jeśli chodzi o wzrost to współczesny koń fryzyjski w porównaniu do innych rasy koni jest średniego kalibru. Eksperci mówią, że preferowany wzrost trzyletniego konia powinien wynosić 160 cm wysokości w kłębie, a minimalny to 154 cm dla klaczy stadnej. Z kolei dla klaczy ster odpowiednia wysokość w kłębie to 156 cm, natomiast klacza Kroon powinna mieć w kłębie 158 cm. Taką samą wartość przewidziona dla licencjonowanego ogiera. Oczywiście mogą występować odstępstwa od normy i wtedy zdarza się, że konie tej rasy osigąją w kłębie wysokość do nawet 180 cm.

Natomiast głowę konia fryzyjskiego charakteryzuje duże, inteligentne i błyszczące oko, a jego uszy są stosunkowo małe, które odznaczają się nachylonymi ku sobie końcami. Profil głowy tego konia jest lekko szczupaczy lub prosty. Innymi słowy, całość musi sprawiać wrażenie szlachetności.

Z kolei szyja tego konia jawi się jako wyniosła, o lekko łabędzim profilu. Jest odpowiednio długa, wysoko osadzona oraz dobrze umięśniona. Kolejną częścią jest kłoda, która u tych koni jest dobrze umięśniona, dość długa, ale nie za długa. Ponadto kłoda musi być głęboko związana z piersią i dobrze byłoby, gdyby żebra nie były beczkowate. Kończyny przednie koni fryzyjskich są proste, pęcina nachylona do podłoża pod kątem 45 stopni. Dodatkowo są one rozstawione o szerokość kopyta. Natomiast kończyny tylne charakteryzuje długie udo oraz staw skokowy o kącie 150 stopni i pęcinie nachylonej pod kątem 55 stopni do podłoża.

Koń fryzyjski – maść

Zdaniem ekspertów jedyną dopuszczoną maścią jest maść kara. Kruczy odcień muszą posiadać ogiery, które chcą starać się o licencję hodowlaną, gdyż ogiery o wronim umaszczeniu nie zostają dopuszczane do czynności rozrodu. Jedyną w tym aspekcie ackeptowaną odmianą jest mała gwiazdka na czole, ale jest ona dopuszczalna tylko u klaczy i wałachów.

Faktem jest, że koń fryzyjski występuje tylko w maśći karej i kasztanowatej. Warto wiedzieć, że wszelkie domniemania o istnieniu białych czy siwych fryzów są po prostu nieprawdziwe.

Koń fryzyjski w hodowli

Hodowle tej rasy obowiązuje ścisła selekcja, która opiera się o szereg zasad wytyczanych przez Holenderski Związek Hodowców Koni Fryzyjskich. Należy mieć świadomość, że Związek ten jest jedynym organem uprawnionym do oceny koni i wpisywania ich do księgi stadnej. Najsurowszej ocenie podlegają ogiery. Rygorystyczna selekcja przynosi efekty w postaci pięknie zachowanych cech rasowych.

Ciekawostką jest, że koń fryzyjski miał swój udział w kształtowaniu brytyjskich ras kuców Dales i Fell, a poprzez old english black wziął także udział w tworzeniu rasy Shire.

Czytaj także: Co należy zrobić, aby uzyskać paszporty dla koni?

źródła: wikipedia.org/ fot. wikipedia.org, pixabay