Belgijska Biało-Błękitna rasa bydła powstała w XIX wieku jako próba jakości stad. Wiele lat trwało stworzenie tej rasy.

Pierwsze próby poprawy jakości stad w Belgii miały miejsce w 1841 roku. Z inicjatywy rządu sprowadzono z Anglii pierwsze stada bydła krótkorogiego, zwanego też bydłem durham. Wyniki krzyżowania kucyków z miejscowym bydłem w Belgii nie spełniły oczekiwań większości rzeźników, a rasa wypadła z łask aż do końca XIX w. Zwierzęta te były za duże i produkowały mniej mleka. Jednak krótkie ścieżki pozostawiły ślad. Dzisiejsze belgijskie niebieskie bydło ma pofałdowany gen, który daje homozygotyczne osobniki białe, a heterozygotyczne niebieskie.

Buhaj Gedeon du Vieux–Chateau de Maurenne

Ważnym wydarzeniem w historii rasy było pozyskanie (1 lutego 1956 roku) do Centrum Inseminacji w Loncin (prowincja Liege) buhaja Gedeon du Vieux–Chateau de Maurenne. Buhaj ten odznaczał się bardzo dobrym umięśnieniem, o wyraźnej hipertrofii mięśni. Nazywany jest ojcem belgijskiej rasy niebiesko-białej rasy psów. Wykorzystanie na dużą skalę buhajów Gideon do inseminacji umożliwiło rozprzestrzenianie się genu hipertrofii na dużą część populacji i pojawienie się podwójnej cechy mięśniowej. Podświadomie zaczęli faworyzować zwierzęta z genem hipertrofii, najpierw byki, a potem samice.

Belgijska rasa niebiesko-biała charakteryzuje się doskonałymi przystosowaniami do różnych warunków klimatycznych (stąd duży obszar geograficzny jej obecności). Zwierzęta tej rasy wykazują dobre wykorzystanie paszy z dużą ilością składników odżywczych. Charakteryzują się łagodnym temperamentem. Ponieważ jest to rasa krów pochodzących od bydła podwójnego zastosowania, produkcja mleka matki jest bardzo wysoka, co zapewnia doskonałe wyniki odchowu cieląt.

Masa ciała buhajów wynosi 1100–1200 kg, przy wysokości w kłębie 150 cm, krów zaś w granicach 700–900 kg i wzroście wynoszącym 138–145 cm. Cechą budowy ciała jest charakterystyczna muskularność z wyraźnym przerostem mięśni. Szczególnie dobrze rozwinięta jest szyja i plecy, tylna część charakteryzuje się podwójnymi pośladkami (co ma pewien wpływ na trudność porodu). Rasa BB ma dobrą strukturę kości i szlachetną głowę, gdy mięśnie są silne. Kolejną cechą wyróżniającą jest cienka skóra.

Belgijska Biało-Błękitna rasa bydła

Kolor waha się od białego do niebieskiego (stąd nazwa rasy) do całkowicie czarnego, a kombinacje tych kolorów, czarnego i białego, są bardzo powszechne.

Belgijska Biało-Błękitna to rasa późno dojrzewająca. Pierwsze wycielenia mają miejsce w 32 miesiącu życia. Masa cieląt przy urodzeniu wynosi: dla buhajków 48 kg a dla cieliczek 44 kg. Konsekwencją tego są trudne porody (dominuje zabieg cesarskiego cięcia).

Wydajność rzeźna buhajów wynosi ponad 67%, a krów 63%. W klasyfikacji EUROP tusza BB otrzymała najwyższą ocenę. Mięso charakteryzuje się bardzo niską zawartością tłuszczu, wysoką jakością i bardzo nadaje się do kuchni.

Buhaje rasy belgijska biało-błękitna są powszechnie używane do krzyżowania z krowami innych ras mięsnych i mlecznych. Popularność rasy rośnie, ponieważ zwierzęta mieszańcowe uzyskiwane z takich krzyżowań doskonale rosną, osiągają lepszą wydajność rzeźną i lepiej wykorzystują paszę. Tusze takich zwierząt są mniej otłuszczone, przez co chętniej wybierane przez konsumentów. Dla przykładu, w USA, od mieszańców angus/hereford x belgian blue uzyskuje się o 31,2 kg mięsa więcej i o 25,1 kg mniej tłuszczu niż od zwierząt czysto rasowych angus i hereford.

Czytaj również: Kwasica, czyli niebezpieczna choroba metaboliczna krów

Bydlo.com.pl /fot.wikimedia