Globalny kryzys żywnościowy nadejdzie? ONZ ostrzega państwa świata!

Globalny kryzys żywnościowy dotknie cały świat. Tę prognozę opracował główny ekonomista programu żywnościowego ONZ Arif Husain. Według ekspertów programu w 2020 roku 265 milionów ludzi będzie cierpieć głód - dwa razy więcej niż w ubiegłym roku. Jednocześnie wskaźniki plonów, siewu i inwentarza żywego, a także ceny produktów rolnych, nie wykazują jeszcze wyraźnego trendu w kierunku niedoboru żywności.

Globalny kryzys żywnościowy – paradoksy aglacji

Globalny kryzys żywnościowy oraz zagrożenia z niego płynące były wielokrotnie podnoszone w ostatnich dziesięcioleciach. Początkowo eksperci ostrzegali przed zagrożeniem zbyt szybkiego wzrostu populacji, powyżej którego produkcja żywności nie mogłaby (teoretycznie) nastąpić na czas. Do tego dołączyły się obawy dotyczące zmian klimatu. Na przykład nie tak dawno temu ONZ przewidywała znaczny spadek wydajności w wielu krajach do 2050 roku Właśnie ze względów klimatycznych.

W latach 2007-2008 ceny większości rodzajów żywności gwałtownie wzrosły. Według Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Żywności (FAO) od stycznia 2006 roku do czerwca 2008 roku ceny żywności prawie się podwoiły. Cena ryżu wzrosła o 217%, pszenicy - o 136%, a soi - o 107%. Mięso wszelkiego rodzaju i produkty mleczne stały się zauważalnie droższe. Proces ten nazwano „aglacją” (inflacja rolnicza), a wielu ekspertów przewidziało wówczas, że świat stoi w obliczu zagrożenia masowym głodem.

Zjawisko to miało wiele przyczyn, zarówno długoterminowych (szybki wzrost populacji na całym świecie), jak i specyficznych, charakterystycznych dla pierwszej dekady naszego stulecia. W szczególności znaczący wzrost powierzchni zasiewów pod uprawy biopaliw (rzepak), zmniejszenie strategicznych dostaw żywności, rosnące ceny paliw i nawozów mineralnych, nastawienie rolnictwa w różnych krajach na monokulturę, a wreszcie spekulacje finansowe. Tak czy inaczej, ale kryzys z 2008 roku zakończył aglację - wiele produktów, na przykład pszenica, następnie dwukrotnie spadło.

Czytaj także: Pilne! Udział dzieci w polowaniach – po Polsce Ukraina! Pseudoekolodzy uderzyli teraz w dzieci myśliwych!

Globalny kryzys żywnościowy – Uptrend

Od 2011 roku na świecie obserwuje się stały trend zarówno pod względem wzrostu upraw, jak i łagodzenia problemów z bezpieczeństwem żywnościowym. Przykładem może być Rosja, w której pod koniec 2000 roku zbierano około 80–90 milionów ton zboża rocznie, a po 10 latach - 120–130 milionów ton. Produkcja prawie wszystkich rodzajów mięsa, z wyjątkiem wołowiny, również wzrosła, a produkcja warzywa - znacznie wzrosły.
Dobry plus w porównaniu ze wskaźnikami sprzed dekady i większości krajów rozwijających się na globalnym południu. Zatem Indie wielokrotnie przepowiadały globalny kryzys żywnościowy z powodu globalnego ocieplenia, które dotknie ten kraj bardziej niż którykolwiek inny na świecie. Niemniej jednak, pomimo rosnących temperatur, rolnictwo w największej demokracji na świecie wykazuje doskonałe tempo.

W 2009 roku w Indiach zebrano mniej niż 90 mln ton ryżu, w 2019 roku liczba ta osiągnęła 117,5 mln ton - wzrost o ponad jedną czwartą. Nie mniej imponujący wzrost obserwuje się również w pszenicy: w 2009 roku zebrano 80 milionów ton, a w 2019 roku rekordową liczbę 106 milionów ton. Niemal każdego roku wzrost produkcji odnotowuje się w przypadku większości upraw, a także produkcji mięsa.

Łagodzenie globalnego kryzysu żywnościowego jest rejestrowane w ogólnej liczbie głodnych i niedożywionych. Pod koniec 2000 roku liczba osób regularnie niedożywionych (jest to szeroka koncepcja obejmująca zarówno osoby dosłownie głodzące, jak i osoby, które otrzymują niedostateczne składniki odżywcze z żywności) przekroczyła miliard osób. W drugiej połowie 2010 roku spadła poniżej 800 mln. Ponadto populacja planety znacznie wzrosła w ciągu tej dekady.

Tak więc odsetek osób mających problem z jedzeniem spadł z 15% do 10%, rekordowo niski poziom w ciągu ostatnich 100 lat. Z roku na rok produkcja żywności wyprzedzała wzrost populacji, dlatego zagrożenie głodem uważano za przeszłość.

Teraz program żywnościowy ONZ uważa, że takie niebezpieczeństwo może wrócić z powodu epidemii. Główne zagrożenia mogą wynikać z rozpadu łańcuchów produktów i ograniczenia produkcji żywności, co może powodować niedobory żywności na całym świecie. Podano przykład, w szczególności, ograniczenia eksportu niektórych produktów żywnościowych, które zostały wprowadzone wiosną przez wiele państw w obawie przed wzrostem cen na rynku krajowym (w szczególności Rumunii, Rosji, Kazachstanu i Wietnamu).

Globalny kryzys żywnościowy – ograniczenia i wirusy

Niemniej jednak dzisiaj sytuacja z dostępnością żywności na świecie daleka jest od kryzysu. Można to zaobserwować między innymi w cenach większości produktów spożywczych - w ostatnich miesiącach są one bardziej prawdopodobne w strefie ujemnej. Na przykład pszenica utrzymuje się w przedziale od 180 do 200 USD za tonę. Pewien wzrost cen wieprzowiny spowodowany był spadkiem inwentarza żywego wywołanego przez ASF w Chinach, ale jak dotąd wskaźnik ten ustabilizował się.

Jest mało prawdopodobne, aby środki kwarantanny miały poważny wpływ na rolnictwo. Żaden kraj na świecie nie wprowadził znaczących ograniczeń w zakresie pracy i przemieszczania się rolników. Pewne problemy mogą jednak pojawić się u producentów owoców i jagód. Uprawa i zbieranie owoców i jagód to pracochłonne i nie zawsze łatwe do zmechanizowania zadanie. W wielu krajach przemysł ten zależy od siły roboczej migrantów, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych, a środki kwarantanny mogą stanowić dla nich nieprzeniknioną barierę.

Jednak mogą wystąpić pewne problemy z dystrybucją. W wielu krajach ścisły system kwarantanny doprowadził do niedoboru siły roboczej w sektorze handlu małych i odległych osad, a ich populacja wzrosła - wielu migrantów zarobkowych wraca do domu z megamiast. W tych samych Indiach zamknięto ponad 7 tysięcy rynków żywności, na których znaczna część ludności kupuje żywność. Z kolei rolnicy, którzy zbierali bogate plony w tym sezonie, nie wiedzą, kiedy i komu będą w stanie to zrealizować.

Największym potencjalnym zagrożeniem są nie tyle problemy logistyczne, brak żywności jako takiej, ale gwałtowny spadek dochodów obywateli. Dla większości mieszkańców bogatych krajów lub krajów o średnim PKB na mieszkańca oznacza to zacieśnienie pasów - ale mówimy o produktach nieżywnościowych. W biednych krajach, głównie w Azji i Afryce, może to oznaczać zmniejszenie diety znacznej części populacji, która straciła pracę. Wszystko jednak i tak będzie zależeć od reakcji władz na globalny kryzys żywnościowy oraz ich zdolności do żywienia ludności.

meatinfo.ru/fot.Pixabay, konferenzadhs/Flickr, Felton Davis