Aby cieszyć się krzepkim zdrowiem przez długie lata, należy korzystać z dobrodziejstw natury. Dlatego też warto więcej uwagi poświęcić surowcom pochodzącym z pasieki, także tym nie będącym miodem, który jest jednak najbardziej popularny. Tu warto zauważyć produkt jakim jest pierzga pszczela.

Aby cieszyć się krzepkim zdrowiem przez długie lata, należy korzystać z dobrodziejstw natury. Dlatego też warto więcej uwagi poświęcić surowcom pochodzącym z pasieki, także tym nie będącym miodem, który jest jednak najbardziej popularny. Tu warto zauważyć produkt jakim jest pierzga pszczela. Coraz więcej osób docenia lecznicze działanie nie tylko miodu, ale także innych wyrobów mających szerokie zastosowanie w apiterapii. Nie zawsze łatwo ją dostać, a jej cena wielokrotnie przewyższa cenę miodu. Jest wyjątkowym produktem pszczelim, niezwykle ważnym nie tylko dla ludzi, ale również dla pszczół.

Pierzga, to przetworzony przez pszczoły, przy udziale naturalnego kwasu mlekowego, pszczeli pyłek. Zbiera go około 40% starszych pszczół, tzw. zbieraczek. Pyłek w naturze, to bardzo drobne, różnokolorowe ziarenka. Pszczoły przy pomocy wytworów swego wola, ziarenka te zlepiają i montują na trzeciej parze nóżek, również różnokolorowe grudki, zbliżone wielkością do ziarenka prosa. Po przetransportowaniu do ula te grudki pyłku, zmieszane z nektarem lub miodem, służą jako pokarm starszym larwom i dorosłym pszczołom. Karmione tą papką larwy bardzo szybko rosną.  Natomiast dorosłe pszczoły nabierają kondycji, ich organizmy stają się odporne na choroby, dłużej żyją i co oczywiste, wytwarzają więcej miodu.

Natomiast niezużyty na bieżące potrzeby pyłek składają pszczoły do komórek, zwykle w pobliżu czerwiu, a następnie grudki te główkami warstwami rozcierają w komórkach i dodając różne wytwory swego wola, bardzo mocno ubijają. Ubity w komórce pyłek, pszczoły powlekają ledwo dostrzegalną warstewką wosku. Wówczas w środowisku ula, w pozbawionym przez mocne ubicie i pokrycie woskiem dostępu tlenu ubitym pyłku, samorzutnie wytwarza się kwas mlekowy. W połączeniu z innymi wytworami pszczelego wola powoduje on, że ubity pyłek przechodzi naturalny proces fermentacji. Po kilku dniach kwas mlekowy zanika, a przetworzony w komórkach pyłek nazywamy pierzgą. 

W związku z tym warto zastanowić się dlaczego pierzga jest tak cenna? Walory pierzgi, to niewyobrażalna, nie do zastąpienia czymkolwiek, ilość składników. Przez przyjmowanie pierzgi dostarczamy do organizmu naturalne biopierwiastki (zero chemii, zero obróbki termicznej, zero konserwantów), a których brak powoduje naruszenie równowagi bioekologicznej.

Te niedobory w naszym organizmie to wynik masowego stosowania środków chemicznych, począwszy od uprawy ziemi, poprzez „ochronę” uprawianych roślin, naszej przyszłej żywności, przed chorobami, pasożytami, wirusami. Te środki chemiczne, nieobojętne przecież dla naszego organizmu, stosuje się także na etapie wzrostu, dojrzewania zbioru i przechowywania rośliny. Ta chemiczna „ochrona” nie kończy się na tym. Żywność wytwarzana z roślin, a więc zbóż, warzyw, owoców, przed znalezieniem się w sklepie, gdzie ją nabywamy, poddawana jest kolejnej dawce ciężkiej chemii. A więc środkami przedłużającymi okres przechowywania, zapobiegającymi psuciu się, polepszającymi wygląd zewnętrzny, smak, zapach itp. 

Przytoczone przykłady, ułatwiają nam zrozumienie wartości pierzgi. Znajdujące się w niej naturalne składniki uzupełniają braki spowodowane jedzeniem, często przez wiele lat, żywności niepełnowartościowej, pozbawionej składników, uprawianej na wyjałowionej glebie. 

Oprócz tego pierzga posiada wyraźne działanie przeciwmiażdżycowe. W związku z tym można ją stosować w schorzeniach naczyń wieńcowych, w stanach pozawałowych, w zaburzeniach krążenia, przy zbyt wysokim, ale też zbyt niskim ciśnieniu, które w naturalny sposób reguluje. Przyjmowanie pierzgi, zwłaszcza przez osoby starsze, powoduje zahamowanie zmian miażdżycowych w naczyniach mózgu, poprawę pamięci, uśmierzenie bólu i poprawę samopoczucia. Pierzga poprawia też krążenie  obwodowe, szczególnie w kończynach dolnych, działa również rozkurczowo na naczynia wieńcowe. 

Pierzga zapobiega niedokrwistości powodowanej niedoborem mikroelementów: żelaza, miedzi, kobaltu, manganu, przez co pomaga przy opóźnionym rozwoju dzieci, a u dorosłych likwiduje daleko idące skutki wynikające z niedokrwistości. Przyjmowanie pierzgi powoduje wyraźną poprawę wzroku a nawet cofanie się zmian chorobowych wywołanych zapalenieniem siatkówki, rogówki i spojówek, ponadto normalizuje poziom biopierwiastków i związków biotycznych, prowadząc do polepszenia zdolności i koncentracji myślenia. 

Pierzga obniża stany napięcia nerwowego, działa uspokajająco, prowadzi do lepszego samopoczucia, wyciszając pobudzenie psychoruchowe. Przyjmujący pierzgę mogą stopniowo  eliminować leki psychotropowe wywołujące bardzo groźne zjawisko uzależnienia psychofizycznego i często nieodwracalne zmiany w organizmie chorego. 

W związku z tym przyjmując systematycznie pierzgę w maksymalnych dawkach, uzupełniamy brakujące naszemu organizmowi składniki, konieczne do prawidłowego funkcjonowania i samoobrony przed chorobami, a wynikające z niewłaściwego odżywania, przyjmowania leków, używania pozbawionego przez środki chemiczne (opryski, nawożenie, przetwarzanie i konserwowanie) pokarmu. Pierzga chroni też nasz organizm przed skutkami promieniowania jonizującego, w tym także wydzielanych przez telewizory czy komputer, komórki itp. Bardzo istotną zaletą pierzgi, tego naturalnego, bez udziału środków chemicznych i ingerencji człowieka powstałego leku, jest jego nietoksyczność i tzw. brak skutków ubocznych, mimo wielomiesięcznego przyjmowania.

To tylko niektóre i to w bardzo skróconej formie podane, właściwości tego wartościwego, z uwagi na bogactwo składników, pszczelego wytworu jakim jest pierzga.  

ks. E. Marciniak/KB/fot. pixaby.com